نامرئی شدن ساده نیست و به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. يک روش موقت عملی تر اين است که تشخیص شیء استتاری از محیط اطرافش مشکل باشد تا ناظران از وجود آن بی اطلاع شوند. از آنجا که هیچ محل از پیش تعیین شده ای برای ناظر متصور نیستیم تلاشی برای ايجاد تصوير پس زمینه در جلوی شیء استتاری انجام نمی گردد. در عوض، يک الگوی استتارِ ترکیبی که از لحاظ بصری شبیه به محیط اطراف جسم استتاری است بر روی سطح بیرونی آن روی پنل های صفحه نمايش ارائه می شود. در فنآوری پنل، ترکیب رنگها و سطح درخشندگی صفحه نمايش بايد طوری باشد که شیء استتاری را کاملًا با محیط اطرافش هماهنگ کند.
یکی دیگر از روش های مخفی کردن رترورفلکتیو است مطابق شکل بالا دوربینی را در پشت شی استتاری و صفحه نمایش را در جلوی آن قرار دهیم تا تصوير پشتی گرفته شده با دوربین را در جلوی شیء نمايش دهد. با اين روش وقتی از مقابل به شیء نگريسته می شود به جای آن، تصوير پشت سرش مشاهده می گردد و بدين ترتیب هدف نامرئی به نظر می رسد. اما اين روش تنها از همین زاويه ديد کارآمد است. اين رويکرد به آگاهی از محل ناظر به منظور محاسبه اندازه مناسب تصوير نمايش داده شده و اطمینان از اينکه اجزای صفحه نمايش (ترکیب کننده) روبروی ناظر هستند، نیاز دارد. برای طراحی استتار در محدوده ای خارج از ناحیه مرئی، کمپانی دفاعی بی ای ای بریتانیا يک فناوری پوششی که در ناحیه مادون قرمز کاربرد دارد را توسعه داد. اجرای آن روی يک وسیله نقلیه صورت گرفت که مجهز به يک "پیکسل" شش ضلعی به اندازه کف دست است که به منظور تطبیق مادون قرمزی با پسزمینه می تواند برای مطابقت با دمای محیط گرم يا سرد شود.
دانشگاه داک نامرئی سازی را در ناحیه امواج میکروموج با استفاده از فرامواد انجام داده است. تابش میکروموج در نزديکی اشیاء فراماده جريان می يابد و با اختلال کمی در طرف ديگر ترکیب شده و شیء را به گونه ای می سازد که نیست، گويی در آنجا وجود ندارد. هرچند، نامرئی سازی برای يک سطح دوبعدی و باند بسیار باريکی از فرکانسهای میکروموج است، هیچکدام از اين دو روش برای ناحیه مرئی مناسب نیست.