در امواج الکترومغناطیسی، هر چه طول موج کوتاهتر باشد، نفوذ کاهش پیدا کرده و در مقابل مقدار داده ای که می توان منتقل کرد، بیشتر می شود. امواج راديويی برد بسیار بالايی دارند اما از نظر سرعت انتقال داده، وضعیت خوبی ندارند. هاس ابداع کننده لای فای، معتقد است امواج راديويی که در حال حاضر برای انتقال داده ها استفاده می شوند کارايی لازم را ندارند و مدعی شده با جايگزين کردن مدلهای قديمی تابان با حباب های ال ای دی می تواند تمام آنها را به فرستنده های اينترنتی تبديل کند. اين ابداع که دی لایت نام دارد می تواند اطلاعات را با تغییر فرکانس نور محیطی در اتاق، سريعتر از ۱۰ مگابايیت در ثانیه که سرعت معمول اتصال باند پهن است، بفرستد. بدين ترتیب نسل بعدی اينترنت بی سیم می تواند از لامپ های حبابی ال ای دی به جای پهنای باند استفاده و سرعت انتقال داده ها را تا ۲۵۰ برابر سریع تر کند. برای انتقال داده نمی توان از لامپ های ال ای دی موجود استفاده کرد و به لامپ های جدیدی نیاز است اما انتقال دادها با پروتکلی مثل وای فای امکان پذیر است. در حقیقت پالس های نور داده را به زبان خاص خود، منتقل می کنند و بر ای ايجاد پالس، به مدارات و کنترل کننده خاص نیاز است. فرستنده و گیرنده مادون قرمز که ممکن است گوشی و تبلت باشد هم به سخت افزار خاص و جديدی نیاز دارد. نام دقیق حسگر مورد نیاز حسگر نوری یا آشکارساز نوری است. فتودیتکتور حسگری است که نور را اصطلاحاً خوانده و تشخیص می دهد . در گوشی ها و تبلت ها، حسگر نور محیط کامل متداول شده است، می توان به جای اين حسگر، فتوديتکتر را تعبیه کرد که پیشرفته تر و چند منظوره است. هزینه ایجاد این فناوری در حال حاضر بالا بوده اما مدیران یک شرکت فرانسوی فعال در این زمینه قول مساعد برای کاهش هزینه های آن را داده اند. آنها مدعی ارائه این نوع فناوری شبکه با هزینه ای کمتر از ۸۰ یورو در آینده نزدیک هستند. با افزایش تقاضا برای داده های بی سیم و کمبود طیف رادیویی و مسائل آلودگی الکترومغناطیسی آن، به نظر می رسد لای فای جایگزین سالم تر، ارازن تر و کم خطرتر نسبت به وای فای است. همانطور که گفته شد، این سامانه از ارتباطات نور مرئی میان ۴۰۰ و ۸۰۰ تراهرتز برای انتقال پیام ها در کد دودویی استفاده می کند که باعث می شود سرعت این سامانه آن قدر زیاد شود که در هر ثانیه بتوان ۱۸ فیلم سینمایی ۱/۵ گیگاباتی را دانلود کرد. برای استفاده از اين فناوری، بايد يک مسیرياب مخصوص لای فای در اختیار باشد. انتقال اطلاعات با استفاده از این روش مبتنی بر نور است اما بايد توجه داشت که امواج نوری نامرئی هستند و آلودگی نوری ايجاد نمی کنند. بهترين مثال درباره نحوه کارکرد لای فای، کنترل تلويزيون است. درون کنترل تلويزيون ديود فرستنده نوری وجود دارد و در مدار تلويزيون ديود گیرنده نوری وجود دارد. زمانی که دکمه ای از کنترل فشار داده می شود، کد مخصوص آن دکمه توسط سیگنال مادون قرمز به سمت تلويزيون ساطع شده و در مدار داخلی تلويزيون، کد مورد نظر رمزگشايی و پردازش می شود. در فناوری لافای نیز چنین ، فرايندی استفاده می شود.