سازگاری زناشویی وضعیتی است که در آن زن و شوهر در بیشتر مواقع احساس خوشبختی و رضایت دارند و از کنار هم بودن لذت می برند. زوجینی که سازگاری زناشویی بیشتری دارند، به واسطه روابط اجتماعی، عاطفی و جنسی رضایت بخشی که دارند، به تامین سلامت جسمانی و عاطفی یکدیگر کمک می کنند. این افراد همچنین دارای الگوی خواب مناسب و سطح استرس کمتری می باشند. از کسانی که سازگاری زناشویی بالایی دارند انتظار می رود که برای یک مدت طولانی با یکدیگر زندگی کنند، این در حالی است که رابطه زوجین ناسازگار عمدتا به طلاق ختم می شود. ناسازگاری زناشویی به معنای نارضایتی، عدم احساس خوشبختی، عدم توافق در تصمیم گیری ها و ارتباط نامناسب است. ناسازگاری زناشویی علاوه بر اینکه موجب سکون و رکود ارتباط زوجین می شود، باعث تخریب زندگی و اثرات زیان باری بر سلامت فیزیکی و روانی زوجین به جا می گذارد. همچنین این مسئله می تواند موجب ایجاد دامنه ای از مشکلات رفتاری و هیجانی برای کودکانی شود که در معر تعارض های والدین هستند. از این مشکلات می توان به اضطراب، افسردگی، پرخاشگری، مشکلات سازگاری با محیط ودوستان و مشکلات رفتاری- هیجانی، شکست های تحصیلی و شغلی در کنار سایر مشکلات مصرف مواد و الکل، نگرش و اقدام به خودکشی اشاره کرد. یکی از شناخته شده ترین روش ها در زمینه آموزش مهارت های ارتباطی، برنامه کاربرد عملی مهارت های ارتباط صمیمانه است. هدف از این برنامه افزایش خودآگاهی، کاهش تعارض، تقویت و حفظ روابط صمیمی، شاد و لذت بخش بین زوجین است. این برنامه طی جلسات مختلفی برگزار می شود که محتوای آن را می توانید در تصویر زیر ببینید.
