آتریم در معماری به فضای بزرگ و باز میان ساختمان گفته می شود که در رم باستان به منظور تهویه و تامین نور طبیعی استفاده می شده است. در قرن بیستم و معماری مدرن آتریوم به شکل وسیعی مورد استفاده قرار گرفت و به دلیل دادن احساس باز بودن فضا و فراخی و بهره مندی از نور طبیعی همچنین ایجاد تعامل بین فضای داخلی و محیط خارجی از محبوب ترین اجزای مدرن بناهای مدرن شناخته می شوند. تمامی این موارد دلیل بر استفاده روز افزون از آتریومها در ساختمانهای امروزه است که در بعضی شرایط اقلیمی و جغرافیایی بدون در نظر گرفتن هزینه های انرژی تحمیل شده به بنا ساخته شده و با عنوان ساختمان پایدار و دوست دار طبیعت مطرح می گردند، این در حالیست که توجه به مصرف منابع انرژی و معماری بومی و الگوهای ساختمانی سنتی باید به عنوان اولین اصل در طراحی دوست دار طبیعت قرار گیرد. همچنین لزوم طراحی فضای آتریوم با معیارها و الگوهای کاهش مصرف انرژی سنجیده شوند و صرفا جهت ایجاد طرح معماری متفاوت یا تامین زیبایی بصری تحمیل بار انرژی چشمگیری به بنا در طول زمان بهره برداری از ساختمان هزینه های بسیاری برای سیستم و کاربران در بر خواهد داشت. ساختمان بدون آتریوم در مناطق سردسیر انرژی کمتری مصرف می نماید و بهره مندی از آتریوم مقرون به صرفه نیست هر چند تعبیه سامانه ای هوشمند، تاسیسات مکانیکی و استفاده از مصالح ویژه امکان این اتلاف انرژی را کمتر می نماید اما استفاده از چنین امکاناتی خود نیازمند صرف هزینه و انرژی بالایی است که در محاسبات هزینه های اولیه یا هزینه های زمان بهره برداری در مقایسه با ساختمان بدون آتریوم مشابه پرهزینه تر و غیرضروری می نماید. با حذف آتریوم از ساختمان اقلیم سرد به نحوه موثری از مصرف انرژی صرفه جویی خواهد شد و طراحی آتریوم در این اقلیم توجیه مصرف یا بهره وری انرژی ندارد و توصیه نمی گردد.