نانو فناوری نامی است که به یک نوع فناوری تولیدی اطلاق می شود. هما نطور که از نامش پیداست زمانی محقق می شود که توانایی ساختن اشیا از اتم ها وجود داشته باشد و در این صورت توانایی آرایش دوباره مواد با دقت اتمی را به وجود می آورد. این فناوری محدودیت هایی مثل استانداردها، ترکیبات غیرقابل بازگشت همانند بتن و آجر، استیل، اتصالات و ... را از سر راه طراحان برخواهد داشت و مفاهیم معماری را دچار دگرگونی خواهد کرد. در مقوله فناوري نانو آنچه که در وهله اول به نظر مي رسد دوستدار بودن محيط زيست و صرفه جويي در انرژي است که آن را در زمره پيشرفت هاي بسيار عالي بشر قرار مي دهد. استفاده از فناوري هاي نوين از جمله نانو تکنولوژي در ساخت و ساز مي تواند از عوامل موثر در ويژگي هاي عملکردي معماري از جمله پايداري و مسائل ايمني باشد. فناوري نانو به دليل توانايي دگرگون کردن ويژگي هاي بنيادين مواد و حل مشکلات ساختاري، زمينه ساز ايجاد مصالحي جديد با ويژگي هاي نوين شده که افزون بر کارايي و بازدهي بيشتر عملکردي، از دوام بيشتري نيز برخوردارند. از همه مهم تر اغلب انگاره هاي مبتني بر پايداري زيست محيطي، مصالح و سازه هاي هوشمند و مواد و مصالح چند عملکردي از رهگذر اين فناوري نوين ميسر مي شود. نانو تکنولوژي در احداث و بهبود کيفيت ساختمان ها بسيار موثر بوده و از مزاياي آن مي توان به افزايش کيفيت مصالح، صرفه جويي در مصرف انرژي و به تبع آن معماري پايدار و پايداري زيست محيطي اشاره کرد.