طرز برقراری ارتباط با همسر، در درک بهتر از هم و  پیش بینی الگوهای رفتاری و ارتباط آنها بسیار موثر است؛ به ویژه در زمان حل و فصل مشکلات و چالش های روزمره ای که پیش روی اکثر زوج ها قرار می گیرد. بنابراین الگوهای ارتباطی، شخصیت، یادگیری، اعتماد به نفس، قدرت انتخاب و تصمیم گیری منطقی افراد خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و یکی از ریشه های اصلی مشکلات مختلف خانواده هاست. الگوهای ارتباطی زوجین، فرایندی است که در طی آن زن و شوهر به صورت کلامی و غیرکلامی با یکدیگر تعامل برقرار می کنند. الگوهای ارتباط میان زوجین به سه دسته تقسیم شده اند که عبارتند از: الگوی سازنده متقابل که طی آن زن و مرد سعی می کنند در مورد مشکل ارتباط خود بحث و گفتگو کنند، احساساتشان را بروز دهند و برای مشکل ارتباطی راه حل پیشنهاد بدهند و با هم مذاکره کنند، الگوی اجتناب متقابل که طی آن زن و مرد هر دو سعی می کنند از بحث کردن درباره مشکل دوری کنند و الگوی توقع/کناره گیری که طی آن یکی از زوجین درباره مشکل بحث می کنند یا به وسیله انتقاد کردن، غر زدن و یا پیشنهاد دادن، دیگری را وادار به بحث درباره مشکل کند در حالی که دیگری می خواهد مشکل را تمام کند و از بحث درباره آن اجتناب کند. این الگو شامل دو الگوی زن متوقع/ مرد کناره گیر و الگوی مرد متوقع/ زن کناره گیر می باشد. تحقیقات نشان داده است که الگوی ارتباط اجتناب متقابل، با نارضایتی زناشویی ارتباط دارد. استفاده زوجین از الگوی اجتناب متقابل و الگوی توقع/ کناره گیری (مخصوصا هنگامی که زن متوقع و مرد کناره گیر باشد) باعث کاهش رضایت زناشویی شده و می تواند وقوع طلاق را پیش بینی کند. تغییر الگوهای ارتباطی یکی از مهمترین روش ها برای مقابله با ناسازگاری های زناشویی و از شیوه های درمانی در زوج درمانی می باشد.