به، مقوّى مغز و اعضای داخلی و قلب است و همچنین شادی آور و ضدالتهاب و عطش می باشد و در درمان ورمهای گرم و زخم های دهان و روده و سوختگى با آتش مفید است و مانع سقط جنین است. همچنین معده را قوی می سازد و ادرارآور است ولی بسیار خوردن آن، باعث درد عصب می شود. خوردن میوه به  ریزش عرق و استفراغ را برطرف و اسهال را درمان مى کند و تشنگى را تسکین مى دهد و روغن آن براى کلیه و مثانه مفید است. میوه به، در درمان دیابت ناشی از سومزاج گرم مفید است و همچنین در درمان سردرد یابس (خشک) وقتی که به علت حرارت مزاج باشد، مؤثر است و در درمان شقاق و تقویت اشتها نیز به کار می رود. شربت به مقوى معده و قلب گرم است، اشتها را زیاد می کند و در درمان اسهال و قى صفراوى و تهوع نافع است. عصاره برگ به دارای اثرات هیپولیپیدمیک و محافظتی کبد است که این خاصیت، مربوط به افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و متابولیسم لیپوپروتئین در کبد و مهار لیپوژنز می باشد. همه فلاونوئیدهای برگ و میوه به می توانند به طور مؤثر متابولیسم لیپیدها را تنظیم و رادیکالهای آزاد را حذف کنند. این مکانیسم، اثر بالقوه به را در پیشگیری و درمان هیپرلیپیدمی تأیید می کند. بررسی ها بر روی اثربخشی عصاره به، در درمان رفلاکس معدی دوره بارداری نشان می دهد که تأثیر آن، مشابه تأثیر داروی رانیتیدین است. همچنین اثر محافظتی عصاره آبی و الکلی به، بر زخم معده به وسیله کاهش ترشح اسید معده و کاهش فعالیت پپسین و تقویت عوامل محافظت از مخاط معده، از جمله ظرفیت آنتی اکسیدانی آن انجام می شود. بطورکلی به، می تواند به عنوان یک جزء اصلی در رژیم غذایی و درمانی افرادی که به بیماریهای التهابی، سرطانی، ضعف هضم، دیابت، پرفشاری خون و چربی خون، مبتلا هستند بکار رود.