فناوري هاي LTE و LTE-A با هدف دست يابي به مخابرات نسل چهار و دسترسي به اينترنت سرعت بالاي پهن باند طراحي شده اند، اگرچه در نهايت LTE-A بود که نيازمندي هاي نسل چهارم مخابرات را پشتيباني نمود و مي توان آن را به عنوان ۴G پذيرفت. مشخصات آن ها توسط ۳GPP  در طول سال هاي مختلف منتشر شد. هدف اصلي  ۴G اين است که با يکي کردن شبکه هاي تلفن همراه موجود و ايجاد شبکه مرکزي جهاني که مبتني بر IP باشد، امکاناتي مثل سرعت بالا، ظرفيت بالا، پشتيباني از صوت و داده که همگي برمبناي IP هستند را فراهم کند. شبکه LTE  به دليل ويژگي هاي منحصر به فرد شبکه هاي LTE، چالش هاي جديدي در مکانيسم طراحي آن وجود دارد. همين موضوع نيز منجر به آسيب پذيري امنيتي اين شبکه شده است.
 آسیب پذیری معماری LTE
شبکه LTE برای معماری تماما IP و نیز پشتیبانی کامل از تعامل با شبکه های دسترسی رادیویی ناهمگون، طراحی شده است این ویژگی منحصر به فرد شبکه LTE موجب چالش های جدید در مکانیسم طراحی می شود.
- معماری بر مبنای IP در شبکه های LTE منتج به خطرپذيری مانند حملات تزريق اطلاعات جعلی، و یا استراق سمع می شود همچنین منتج به احتمال خطر بیشتری هم نسبت به GSM و UMTS در حفظ حریم خصوصی خواهد شد. این مساله نشان میدهد که معماری LTE نسبت به حمله های مخرب سنتی که در اینترنت وجود دارد مانند حمله های SPOOFING IP ،DOS ، ویروس ها، هرزنامه ها، هرزتماس ها و غيره آسیب پذيرتر است.
- بعضی از نقاط ضعف بالقوه دیگر، ناشی از ایستگاه های پایه موجود در سامانه LTE است. شبکه تماما IP یک مسیر مستقیم برای حمله مخرب به ایستگاه پایه فراهم می کند. از آن جا که در معماری تخت LTE ،MME چندین eNB را مدیریت می کند، ایستگاه های مرکزی در مقایسه با معماری UMTS ، خیلی بیشتر مستعد حمله می باشند هنگامی که یک مهاجم یک ایستگاه پایه را به خطر می اندازد، به دلیل ماهیت تمام IP شبکه LTE ، احتمال این که کل شبکه به خطر بیافتد بیشتر است.
- در معماری شبکه های LTE ، ممکن است مشکلات جدیدی در فرآیند احراز هویت در زمان دست به دست شدن روی دهد. این آسیب پذيری ها نه تنها باعث ناپیوستگی در اتصال به شبکه LTE می شود، هم چنین باعث سوءاستفاده مهاجمان برای حمله به سایر شبکه های در دسترس از طریق اين شبکه و حتی تا مرز فلج کردن شبکه، می شوند.