طراحی بیوفیلیک ابتکاری است که بر اهمیت نگهداری، بالا بردن و ترمیم تجربه سودمند استفاده از طبیعت در محیط ساخته شده تاکید می کند. تمام مفاهیم شهرهای بیوفیلیک یک چیز مشترک دارند، که همان دسترسی به طبیعت است که به طور مساوی برای همه ساکنان قابل دسترسی می باشد. نیاز بشر به همبستگی و پیوند با دنیای طبیعی نیازی فطری بوده و باعث افزایش کیفیت زندگی می شود. مفهوم بیوفیلیک به این موضوع اشاره دارد که انسانها نیازمند ارتباط نزدیکتر با طبیعت و ایجاد شهرهایی با حساسیت بیشتر نسبت به محیط طبیعی می باشند. شهرهایی که لبه رودخانه در مجاورت بافت شهری قرار دارد، رویکرد بیوفیلیک نقش مهمی را در ایجاد چنین رابطه ای ایجاد می کند، تا ماهیت طبیعی آنرا حفظ نموده و ارتقاء دهد. طراحی بیوفیلیک یکی از رویکردهای جدید در معماری و شهرسازی امروز است که در پی طراحی با استفاده از عناصر طبیعت صورت می گیرد و باعث افزایش بهره وری، بهبود عملکردهای ذهنی و جسمی سلامت می شود. در واقع شهر بیوفیلیک رویکردی مکمل در کنار راهکارهایی برای پایداری زیست محیطی شهرها می باشد که در دهه های اخیر مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری واقع شده است. چنین شهری پر از فضای سبز است که شهروندان آن را می بینند و احساس می کنند، شهری مملو ازعناصر طبیعی فراوان و در دسترس. شاید بتوان واژه شهر سبز را برای شهر بیوفیلیک نیز بکار برد. چشم انداز شهر های بیوفیلیک با رویکرد طبیعت، سرمایه گذاری از تولید انرژیهای تجدیدپذیر، سیستمهای ساخت و ساز با انرژی کارآمد، سلامتی جسمی و روحی ساکنان و درواقع ایجاد پایداری شهری می باشد. اینگونه شهرها مستقیما بر روی طبیعت تاکید دارند و فراتر از یک شهر زیستی را تعریف می کنند. شهر طبیعت دوست، از طبیعت یاد می گیرد، سیستمهای طبیعی را شبیه سازی می کند، طرحها و برنامه ها را با طبیعت ترکیب می کند و در واقع عشق و مراقبت از طبیعت را از ارزشهای اصلی یک شهر بیوفیلیک بر می شمارد.