مسکن پلکس نوعی مسکن جمعی است که دارای امکانات و ساختمان های مشترک همچون سازه و تاسیسات، همچنین فضای تعاملات اجتماعی نیمه خصوصی می باشد. این مجموعه ها می توانند در گروه های ۲ الی ۶ واحدی نظام دهی شوند. پلکس سازی به عنوان رویکردی نوین که دارای جنبه های مثبت مجتمع های زیستی می باشند و صرفه جویی مصرف انرژی و همسویی با طبیعت مطرح شده است. نیاز به مسکن، کمبود سرانه زمین شهری، صرفه اقتصادی در ساخت وساز و استفاده از فناوری روز در امر ساختمان سازی، ضرورت ارایه پیشنهاد نوعی از طراحی را ایجاد می کند که نسبت به سامانه های سنتی ارجحیت داشته باشد. بر این اساس، الگوی طراحی مسکن چند واحدی پیشنهاد می شود.
بررسیهای انجام شده نشان می دهد که پلکس سازی تأکید بسیاری بر زندگی پایدار دارد و درعین حال این محیط ساخته شده می تواند تأثیرات شایانی در محیط رفتاری و تعاملات اجتماعی افراد ساکن در این مجموعه ها داشته باشد. علاوه بر این، پلکسها که دارای فضاهای جمعی برای ساکنین مجموعه می باشند در کل می توانند فضاهای محلی برای ساکنین کل مجموعه داشته باشند که از طریق انطباق آن با شرایط محیط اقلیمی به نوعی از تعامل در طراحی این نوع مسکن با محیط دست یافت. عوامل محیطی قادر خواهند بود با ایجاد شرایط خاص، پتانسیل شکل گیری ارتباطات اجتماعی را ایجاد کنند یا از آن ممانعت کنند. این تأثیر تنها به تعاملات اجتماعی محدود نمی گردد، بلکه شامل نهادهای اجتماعی نیز خواهد بود، یعنی اگر در طراحی پلکسها بر اساس درک ویژگی این نمادها انجام شود، محیط ساخته شده در جهت تسهیل کارکرد آن عمل خواهد کرد و فضاهای ساخته شده علاوه بر ویژگیهای محیطی و صرفه جویی اقتصادی از جهت کنترل سوختهای فسیلی، از لحاظ اجتماعی نیز پاسخگوی نیاز استفاده کنندگان خواهند بود که می تواند اهداف کلی مسکن پلکس که دستیابی به سه رکن اقتصاد، محیط و اجتماع است را به دنبال داشته باشد و پایداری در این نوع مسکن حاصل می شود. بنابراین می توان گفت: معماری همساز با اقلیم و صرفه اقتصادی ازجمله پارامترهایی است که در مسکن پلکس تعریف شده است. تغییرات نوع سکونت ازلحاظ شکل و گونه مسکن با توجه به تغییر الگوی مصرف در زمینه مسکن و کارایی نامناسب مسکن اختصاصی با توجه به هزینه زیاد نگهداری آن، تغییر قوانین شهرسازی را الزام می کند، مسکن پلکس نوع جدیدی از مسکن می باشد که زمینه عوامل ذکرشده را فراهم می آورد. شناخت شاخصه های اصلی مسکن اجتماعی و بررسی الگوهای ساختمانی مرتبط با آن در طراحی مسکن پلکس موردتوجه می باشد. بررسی ابعاد مطلوبیت مسکن شهری ازلحاظ اقلیم، فرهنگ، آسایش، صوت، زیبایی و فنّاوری روز در این نوع مسکن در نظر گرفته شده است. تأثیر پلکس سازی بر زندگی پایدار و محیط رفتاری و تعاملات اجتماعی افراد ساکن در این مجموعه ها دیده می شود. پایداری اجتماعی مسکن پلکس از طریق ارتقاء تعاملات اجتماعی و فضاهای جمعی مشترک و حس تعلق به محیط و مکان و به واسط ارتباط نزدیک با محیط ارتقاء می یابد. صرفه جویی در مصرف انرژی در مسکن پلکس به واسطه یکپارچگی سازه و خدمات مشترک ایجاد می شود. مسکن پلکس دارای ساختار سازهای مشترک از طریق یک دیوار مشترک می باشند که صرفه جویی در مصرف انرژی را به دنبال دارد. دسترسی ها در مسکن پلکس مشترک می باشد. رعایت عرصه بندی در طراحی این مسکن مورد توجه می باشد. خانه ها در عین اتصال به هم دارای استقلال کامل می باشند. حیاط در مسکن پلکس به عنوان یک فضای جمعی باعث ارتقاء تعاملات اجتماعی افراد می گردد.ایجاد محیط سبز از طریق گیاهان و درختان در این نوع مسکن مورد توجه می باشد.  حیاط به عنوان فضای اجتماعی، باعث ارتقاء تعاملات اجتماعی در این نوع مسکن می باشد.