پیشرفت روزافزون علوم رایانه و صنعت سبب شده است تا بشر روز به روز ابزارآلات متعددی برای انجام کارهای خود تولید کند. با پیدایش رایانه ها در دهه ۶ میلادی دریچه ای نوین به سوی معماران گشوده شد. ابزار جدید، این امکان را برای معمار فراهم می کرد که بتوانند فرایند طراحی و اجرای پروژه خود را آسان سازند. گرایش معماران به فرایندهای ساخت و ساز دیجیتال، به علت کاهش هزینه تولید، بالا بردن دقت و امکان شخصی سازی انبوه، رو به افزایش است. ابزارهایی مانند دستگاه های برش لیزری، ربات ها و دیگر انواع ابزار ساخت و ساز دیجیتال به معماران امکان خلق فرم هایی را می دهد که در گذشته امکان پذیر یا توجیه پذیر نبوده اند. اما همچنان مشکلات زیادی بر سر راه استفاده از این ابزارآلات وجود دارد. مشکلاتی از قبیل گرانی ابزار آلات، پیچیدگی استفاده و نیاز به نیروی متخصص باعث شده است که استفاده از این گونه ابزارها در برخی پروژه ها توجیه پذیر نباشد و این امر، لزوم انجام پژوهش در شیوه های ساده تر و ارازن تر ساخت دیجیتال مشخص می نماید. در پژوهشی که توسط محققان کشورمان انجام شده، روش نوینی برای ساخت و ساز فرم های آزاد در معماری براساس تکنیک واقعیت افزوده، ارائه شده است که می تواند با ساده سازی فرایند انجام پروژه در عین حفظ دقت، امکان به کارگیری کاربران غیرمتخصص با آموزش جزئی را برای خلق فرم های پیچیده فراهم کند. همچنین سبکی ابزار آلات ساخت و سهولت حمل این ابزار باعث می شود، در مقایسه با ربات ها بتوانند در محل پروژه به راحتی از آنها استفاده کرد. سیستم کدبندی پیشنهادی در قالب محیط کدنویسی پراسسینگ، با استفاده از ابزار و تکنیک های واقعیت افزوده، امکان تشخیص و کنترل مختصات سه بعدی را در فضا بدون به کارگیری ابزار پیچیده به کاربر می دهد. به کارگیری این روش در پروژه های مشابه، می تواند هزینه اولیه قطعات را تا نود و پنج درصد نسبت به سیستم های بازوی رباتیک و هفتاد و پنج درصد نسبت به سیستم های نقشه برداری کاهش دهد. برای اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله ای که در این خصوص منتشر شده مراجعه فرمایید.