بنظر می رسد که ساختمان های جدید، باید به گونه ای متنوع تر، انعطاف پذیرتر و قابل انطباق با هرگونه تغییرات احتمالی آینده ساخته شوند که این امر نیاز به تمهیداتی در طراحی و سازه دارد. با نگاهی به گذشته می توان فهمید که انسان چگونه توانست با خلق ابتدایی ترین ساختار متحرک بر مشکلات زندگی خود غلبه کرده و خانه های متحرک و شهرسازی انعطاف پذیر را بر پایه نیازهای خود به گونه ای طراحی کند که بتواند از آن در آینده نیز بهره گیرد. این متحرک سازی بعدها در پل سازی نیز حضور یافت و بدین گونه قابلیت انطباق با نیازهای آینده را دارا شد. این نوع سازه، بسیار ارزان قیمت است و در آن فقط از میزان کمی مالت (گل و آهک) استفاده شده است.
سازه های متحرک
سیستم های متحرک، سیستم هایی هستند که قابلیت تغییرشکلی را داشته که از اعضای نرم، یا اعضای مفصلی صلب و سخت یا اعضای لغزشی تشکیل می شوند.

سیستمهای قابل تغییر شکل به سیستم های زیر تقسیم می شوند:
- سازه های غیرمتحرک: سیستم های قابل تغییر شکلی هستند که از اعضای سخت بدون مفصل ساخته می شوند. فرم یا هندسه سیستم سازه ای می تواند در فرایند مکانیزم شکل یا فرم اعضای سازه با ایجاد کشیدگی االستیک داخل اعضا تغییرکند.

- سازه های متحرک: سیستم هایی متشکل از عضوهای صلب، فرم صلب و یا اتصال تکیه گاهی صلب۲ و یا ترکیبی از این سه گزینه هستند.
در واقع سازه های متحرک خلق ساختمانی شبیه بدن شرح می دهد. سیستمی شامل استخوانها، ماهیچه ها و تاندونها و مغز که می داند چگونه به محیط اطراف خود پاسخ دهد. در ساختمانهایی مانند یک آسمانخراش جایی که اکثریت مصالح سازه ای برای کنترل ساختمان در هنگام طوفان صرف می شود، در صورت استفاده از سیستم های هوشمند و پویا از مصرف مقدار زیادی مصالح جلوگیری می شود. معماری جنبشی بهبود مثبتی را روی هر نما ارائه می دهد و وقتی که به طور مناسب طراحی می شوند می توانند مصرف انرژی سرمایی و گرمایی را بهبود بخشند و می توانند نور طبیعی مطلوب زیادی را فراهم کنند و تولید الکتریسیته کرده و از مزایای تهویه طبیعی استفاده کنند. معماری های هوشمند می توانند متغیرهای محیطی را کنترل کنند و معماری بهینه تر و منطبق تر با محیط ایجاد کند.