فرايند چاپ سه بعدي عضو را مي توان در زير فرايندهاي زير جاي داد:
۱-تهيه يک نقشه پيش ساخت از عضو با معماري عروقي آن كه معروف به طراحي به كمک رايانه (CAD)مي باشد. اين طرح را مي توان از تصوير ديجيتالي ساخته شده از بافت يا عضو طبيعي به دست آورد. داده هاي تصوير را مي توان از شيوه هاي گوناگون شامل اسكن غيرتهاجمي بدن مانند سي تي اسكن و يا MRI يا از مقاطع سريال عضو خاص كه با جزئيات سه بعدي ساخته شده است، يافت نمود. رهيافت ديگر، مدل سازي رياضي با كاربرد اصول تئوريک و قوانين مربوط به سازماندهي فضايي است.
۲- توليد يک طرح فرايندي براي چاپ زيستي
 ۳- جداسازي سلول هاي بنيادي
 ۴- تمايز سلولهاي بنيادي به سلولهاي ويژه عضوي
 ۵- تهي مخازن جوهر زيستي با سلولهاي ويژه عضو، سلولهاي عروق خوني و محيط حمايتي و گذاشتن آنها در درون چاپگر
  ۶- چاپ زيستي
۷- جاگذاشتن عضو چاپ شده زيستي در درون بيوراكتور در پيش از پيوند.
  در چاپ سه بعدي، براي نگهداشت حيات سلولي و برهم كنشهاي سلول به سلول از مواد هيدروژلي كه مي توان به جوهر چاپگرها افزود، استفاده مي شود. اين هيدروژلها داراي ويژگيهاي فيزيكي و شيميايي بوده و گاهي اوقات نيز در شرايط زيستي پس از پيوند، توان تجزيه پذيري نيز دارند. هيدروژل يک تيپ پليمر است كه مي تواند در ساختار سه بعدي، آب زيادي را درخود نگه دارد. ويژگيهاي مكانيكي و زيستي اين مواد مي بايست به گونه اي تغيير داد تا امكان چاپ و حيات سلولي را داشته باشند. چالش ديگر در چاپ زيستي سه بعدي، گرما و فشار زياد و حلالها هستند كه مي توانند موجب مرگ سلولها شوند. بافت سه بعدي از مخلوطي از سلولها و هيدروژلها چاپ مي شود كه به شرايطي مكانيكي همانند ساختارهاي طبيعي نياز دارد امّا در چاپ سه بعدي با محدوديتهايي مانند امكان گسترش (expansion ) و عملكرد سلولي روبرو هستيم كه خود نياز به پژوهش هاي كاربردي فراواني دارد.