کرونا به عنوان يک پديده بهداشتي و زيستي در جهان ظهور پيدا کرد ولي در سيستم شهري، فضاهاي شهر براي پذيرش اين تغيير آمادگي نداشت. در اين چارچوب فضاي شهري، روابط حاکم بر آنها و نظم بين فضاها و کاربري هاي شهري دچار دگرديسي شده و خواهد شد. بخشي از اين دگرديسي در بازتوليد سازمان فضايي کلان و خرد، سلول هاي شهري يعني محلات با احتمال کمتري مورد پذيرش قرار گرفته است. در اين بازتوليد فضاي شهري، بيش از همه شهر الکترونيک و تحول در مسکن اتفاق نظر بيشتري وجود دارد ولي تحولات در سازمان فضايي و تغيير در ساختارهاي شکل گرفته در نظم محلات شهري، نياز به زمان بيشتري براي بازتوليد است. براي آماده شدن براي اين تغييرات از هم اکنون بايد سناريوهاي احتمالي وقوع پديده و نيز راهبردهاي مواجهه با آنها انديشيده شود.
در مقطع کرونا و جامعه کرونازده و ترويج فعاليت ها در محل سکونت، مسکن دوره سنتي به شکل جديد در حال بازتوليد است. در اين فرايند بازتوليد، فضاي مسکن بر بستر فضاي مجازي، فضاي کار و فعاليت در کنار استراحت و خوراک را به خود اضافه کرده و سبک ديگري از زندگي را توليد خواهد کرد. در اين شکل جديد، تغيير ديگري که نياز فرداي جامعه خواهد بود، تمرکز بر منظر و سازمان فضايي درون واحد مسکوني به جاي طراحي بزرگ مقياس و منظر شهري است. انسان سکونت يافته به مدت طولاني در فضاي سکونت، نيازمند طراحي داخلي متفاوتي است که تنوع و زيبايي را بيش از گذشته مورد توجه قرار دهد. انسان براي خانه نشيني نيازمند احياي معناي خانه و توسعه عملکردهاي آن است.
توسعه شتابان شهر الکترونيک و هوشمند
شهر الکترونيک و هوشمند سازي شهر، جزء برنامه حداقل دو شهرداري قبلي تهران و نيز در برنامه دولت نيز بر دولت الکترونيک تاکيد شده است. اين موضوع به فراز و فرودهايي در گذشته شروع شده و به اجرا درآمده است. نمونه هايي از فروشگاه هاي مجازي، تاکسي اينترنتي، کنترل هوشمند ترافيک و ... در شهر اجرا شده است. با وجود اين مقاومت بسياري از سازمان ها و دستگاه هاي دولتي و خصوصي در اين روند، مانعي در تحقق کامل اين تحول بوده است. امروز بيش از هر چيز، نياز زمانه به بازتوليدي از شهر الکترونيک پرداخت است که تاکنون با اين شتاب تحقق پيدا نکرده بود. توسعه شتابان در الکترونيک و هوشمند شدن شهر و فضاي شهري از نمودهاي عينيت يافته اين زمان است.