در حياط غربي مسجد امام (شاه عباسي) اصفهان، واقع در ميدان نقش جهان، قطعه سنگي در کنار ديوار شمالي نصب شده است که در تمام روزهاي سال (۳۶۵ روز) هنگام نيمروز، لحظه ظهر را بدون سايه نشان مي دهد. آن گاه موذن بر گلدسته رفته مردم شهر را به نماز فرا مي خواند. سنگ ساعت از دو بخش تشکيل شده است، يکي سنگ مستطيل شکل و ديگري سنگ مثلثي شکل که در کنار آن نصب شده و مجموعا يک ذوزنقه قائم الزاويه را تشکيل مي دهند و در هنگام نيمروز، آفتاب با زاويه ۱۲۵ به بدنه جنوب غربي مي تابد و با بدنه شمال غربي مماس مي گردد. مسجد امام براي جهت گيري به سمت قبله ۴۵ درجه به سمت جنوب غربي چرخيده است در حالي که ميدان نقش جهان براي انطباق با تابش خورشيد ۱۴ تا ۱۷ درجه به سمت جنوب شرقي جهت گيري نموده است. اختلاف اين دو زاويه در دالان ورودي مسجد شاه و همچنين در دالان ورودي مسجد شيخ لطف اله به نحو شگفت انگيزي انعکاس يافته است. اين شگفتي در سنگ ساعت مسجد شاه نيز وجود دارد. اين سنگ نيز توسط شيخ بهايي تنظيم شده و در مسجد شاه نصب شده است. سنگ ساعت مسجد شاه انعکاسي از دو زاويه مسجد به سمت (جنوب غربي) قبله و ميدان به سمت (جنوب شرقي) ديگر مي باشد. راز اين سنگ تنها در نحوه تابش آفتاب نيست، بلکه در نحوه پوشاندن سايه توسط سنگ مثلثي شکل است. تمام پيچيدگي موضوع در اندازه زاويه مثلث نهفته است. نکته جالب اينکه در هنگام نيمروز سايه اي درست به شکل مثلث با اندازه زواياي ۳۵، ۵۵ و ۹۰ درجه در لبه شمال غربي سنگ مستطيل تشکيل و بر زمين مي افتد. طراح عملاً سنگي به اندازه هاي ابعاد سايه تراشيده و در کنار سنگ مستطيل نصب کرده و راز آن را پنهان داشته است.