محدود بودن منابع فسيلي و آلودگي هاي ناشي از استفاده از اين گونه منابع، جوامع انديشمند را بدان واداشته که از انرژي هاي نو به جاي منابع فسيل استفاده کنند. امروه به سبب ضعف در طراحي ساختمان ها، درصد قابل ملاحظه اي از انرژي هاي اوليه صرف گرم کردن، خنک کردن و نوررساني آنها مي شود. با اندکي توجه به اصول طراحي منطبق با اقليم و به کارگيري انرژي هاي تجديد شونده، مي توان مصرف انرژي را در بناها تا حد قابل ملاحظه اي کاهش داد. ذخيره کردن انرژي تابشي خورشيد در زمستان و توزيع حرارت حاصل از آن در مواقع نياز و همچنين بهره گيري از باد همراه خنک سازي تبخيري در ماه هاي گرم سال، پايه و اساس سيستم پيشنهادي است که موجب کاهش هزينه ها و آلودگي و ايجاد آسايش در زندگي روزمره خواهد شد. سيستم پيشنهادي متشکل است از يک ديوار آجري خاص که بين دو سطح شيشه (پنجره) محصور شده است. يک لوله آب به صور افقي روي بالاترين رديف آجرها قرار مي گيرد تا عمل رطوبت زني از طريق نازل هاي روي لوله آب به صورت قطره اي يا اسپري روي آجرها انجام پذيرد. آب اضافي که با تنظيم جمع شده و مي تواند به مصارف ديگر ( از قبيل آبياري فضاي سبز يا فلاش تانک هاي سرويس بهداشتي) برسد يا توسط يک پمپ بسيار کوچک دوباره روي ديوار ريخته شود. البته قابل ذکر است که ميزان مصرف انرژي پمپ مذکور در مقابل انرژي که از کل سيستم به دست مي آيد، بسيار ناچيز است که آن را هم مي توان از طريق سيستم هاي برق خورشيدي يا فتوولتاييک ها تامين کرد. اين ديوار آجري به ابعاد ۲۲*۱۰*۵ س م به صورت مايل با زاويه ۴۵ درجه روي نبشي هاي موازي که به دو ستون طرفين جوش داده مي شود قرار مي گيرند. در زمستان تابش مستقيم خورشيد از طريق لايه شيشه اي بيروني به ديوار، موجب گرم شدن ديوار و در نتيجه تبخير رطوبت سطحي آن مي شود. شيشه ديگر قادر به فرار به سمت بيرون نخواند شد و در نتيجه هواي گرم و مرطوب از طريق باز کردن دريچه بالايي پنجره دروني به سمت داخل اتاق حرکت کرده و به واسطه پديده همرفت موجب گرم شدن فضاي داخلي مي شود. هوايي که در اتاق چرخيده و خنک شده مجددا از طريق درچه پاييني وارد چرخه سيستم مي شود. براي اطلاعات بيشتر در باره اين روش مي توانيد به مقاله علمي که در اين خصوص منتشره شده است مراجعه نماييد.