در گذشته ارتباط انسان و رايانه محدود به استفاده از صفحه کليد و موس بود؛ اما امروزه روش هاي جديدي از تعاملات انسان و رايانه مانند صدا، تصوير و حالت فرد ايجاد شده است. به اين ترتيب رايانه يا ماشين مي تواند در سطح بالاتري با کاربر ارتباط برقرار کند. يکي از موضوعاتي که توجه دانشمندان و روان شناسان را به خود جلب کرده است، مسئله تشخيص احساسات از روي سيگنال هاي مغزي مي باشد. در روش هاي جديد تشخيص احساس، از سيگنال هاي محيطي نيز به صورت همزمان با سيگنال هاي مغزي استفاده مي شود تا بتوان با در نظر گرفتن مدلي چندگانه براي احساس، به تشخيص و تمايز بين حالات واقعي احساس يک فرد دست پيدا کرد. بررسي و مطالعه حالات احساسي، علاوه بر بهبود تعاملات انسان و رايانه به لحاظ کاربردهاي کلينيکي نيز موضوعي مهم و قابل توجه مي باشد. مطالعه احساس افراد با استفاده از سيگنال هاي مغزي و محيطي با توجه به اين که نگاهي به جنبه دروني احساس دارد، مي تواند به روان پزشکان در شناخت، تشخيص و درمان به موقع ناهنجاري هاي روحي و رواني کمک کند. کاربردهاي ديگري نيز براي سيستم هاي بازشناخت احساس در نظر گرفته مي شود، از جمله مي توان به اين مواد اشاره کرد: در بازاريابي و فروش از طريق اينترنت، با بررسي سيگنال هاي مغزي افراد در حين بازديد از صفحات وب، احساسات واقعي آنها ارزيابي مي شود. سنجش حالات روحي افراد هنگام تعامل با تکنولوژي و يا بازي هاي رايانه اي و يا بررسي حالات احساسي افراد مانند استرس هنگام تحليل هاي ذهني، از ديگر کاربردهايي هستند که امروزه مورد توجه قرار مي گيرند. پارامترهايي از قبيل تغيير چهره و صداي فرد و يا حتي نوع حرکات و قرار گرفتن اعضاي بدن وي نمايان گر جنبه بيروني احساسات هستند، و سيگنال هاي مغزي و محيطي ناظر بر جنبه دروني احساسات مي باشند.