تحقیقات طولانی از اوایل دهه ۱۹۹۰ بر روی فناوری ساخت پوشش با لایه های نازک آغاز شد. ۵ تا ۷ سال طول کشید تا یافته های آزمایشگاهی تبدیل به خط تولید ساخت شیشه های تمیز کننده شود و بالاخره در سال ۲۰۰۲ در دنیا به نحو گسترده ای مورد استفاده قرار گرفتند. اکسید تیتانیوم در حالت عادی پودری سفید رنگ است و با فناوری عادی نمی توان از این پودر به عنوان پوشش روی شیشه استفاده کرد زیرا شیشه را مات و کدر می کند و امکان دیدن اجسام از آن سوی شیشه دیگر ممکن نخواهد بود. اما فناوری های جدید اجازه ساخت شیشه با پوشش هایی با ضخامت ۱۵ نانومتر را فراهم کرده و همین باعث می گردد که از لحاظ ظاهری هیچ تفاوتی با شیشه های عادی نداشته باشد و در عین حال تفاوت عمده ای در عملکرد این شیشه ها نسبت به شیشه های معمولی و در مقابل آلودگی وجود دارد.
از مزایای شیشه های خود تمیز شونده می توان به موارد زیر اشاره نمود:
۱- کاملاً بی خطر است (دارای جنبه های مضر شیمیایی نمی باشد)
۲- عدم چسبندگی آلودگی و کثافات بر روی سطوح شیشه
۳- پاک شدن گل و لای به وسیله باران
۴- عدم رسوب گرفتن سطوح
۵- افزایش استحکام و مقاومت شیشه در برابر خش افتادگی
۶- جلوگیری از تشکیل اثر انگشت روی شیشه
۷- کاهش انتقال صدا تا ۲۴ درصد در مقایسه با شیشه های معمولی
همچنین از پیشرفت های قابل عرضه در بازار، در خصوص شیشه های ساختمان ها می توان به شیشه های ضد انعکاس با استفاده از لایه های اکسید سیلیسیوم نانو حفره اشاره کرد که با این روش اتلاف انعکاسی نور در پانل های شیشه ای به طور معمول از ۸ درصد به ۲ درصد کاهش می یابد. بدین ترتیب نور آزار دهنده موجود در محیط اطراف ساختمان های شیشه ای بلند، به طور محسوسی کاهش می یابد.