بتن از پر کاربردترین مصالح ساختمانی است. این ماده مصنوعی بیشترین تولید سالیانه را دارد. همچنین می توان مصالح سیمانی و بتنی را از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی دانست. بنابراین بتن مانند موتور صنعت ساختمان می باشد. ویژگی برجسته این بتن به علت ارزان بودن و مصرف کم انرژی دارای ویژگی های خاص خود می باشد. بیش از ۹۰ درصد پوسته اصلی زمین اکسید سیمان است و می توان گفت منبعی غنی از مواد اولیه در دسترس است. روشن ترین مسیری که در استفاده از نانو مواد در بهبود بتن وجود دارد، در مراحل ساخت خود بتن یعنی ایجاد سهولت در فرایند ساخت و همچنین ویژگی های نهایی بتن سخت شده است. فناوری نانو این مزیت را دارد که با اصلاح ضعف ها، مشکلاتی در زمینه دیگر ویژگی های بتن ایجاد نمی کند. تحقیقات انجام گرفته نشان می دهد که بهره گیری از ذرات در مقیاس نانو باعث بهبود خواص مکانیکی و افزایش کیفیت بتن می شود. به عنوان مثال نانو سیلیس سبب بهبود تراکم ذرات می شود، استحکام بتن را افزایش می دهد. همچنین استفاده از دی اکسید تیتانیوم سبب ایجاد خاصیبت خود تمیز شوندگی و ضدعفونی کنندگی بتن می شود و رنگ سفید و درخشندگی به بتن می دهد. نانو آلومینیوم نیز محصولی است که مقاومت فشاری بتن را تا حدودی افزایش می دهد و با مقاومت بیشتر سازه در برابر بارهای وارده، پایداری بنا را افزایش می دهد. نانو تیتانیوم از نفوذپذیری یون کلر در بتن و تخریب و خوردگی آرماتور جلوگیری کرده و عمر ساختمان را افزایش می دهد. افزودن دی اکسید تیتانیومبه بتن از طریق واکنش های فوتو کاتالیستی قوی قادر به شکستن و تجزیه آلاینده های آلی، ترکیبات آلی فرار و غشاهای باکتریایی است به همین دلیل برای ایجاد خاصیت ضدعفونی کنندگی به بتن اضافه می گردد. چنانچه دی اکسید تیتانیوم به بتن اضافه گردد، قادر است غلظت آلاینده های هوا را کاهش دهد. دی اکسید تیتانیوم ماده آب دوست بوده و بتن با این افزاینده، دارای رنگ سفید و درخشندگی خاصی است که سفیدی و درخشندگی خود را به طور موثری حفظ می کند، این در حالی است که سازه های ساخته شده با بتن معمولی فاقد چنین ویژگی هستند.