با صلح بین دولت جوان صفویه و پیر عثمانی حاکم و سرکوب اقوام سرکش ازبک، کشور به آرامش رسید و آبادانی های فراوان در شهرهای کشور، بخصوص اصفهان به انجام رسید. آثاری که هر یک جای بحث فراوانی از شیوه های طراحی، ساخت و خصوصاً نماسازی های بسیار بدیع به همراه داشته و همه آنان فخر معماری ایران در جهان شده اند. نظر به این که سادات صفوی، بویژه شاه عباس اول به خاندان نبوت و امامت ارادت فراوان داشتند، ساختن مساجد، با اصول و اساس وصف ناپذیر، از نظر نماسازی های قدسی بنا شده اند؛ آثاری همچون بزرگ موزه هنری دنیا، مسجد شیخ لطف الله، مسجد امام اصفهان با گنبدی به ارتفاع ۵۱/۵ متر از سطح زمین و قطری برابر ۲۲ متر که دومین گنبد ایران و در حالت گسسته دو پوششه انجام شده است. جدا از پدیده معماری، اصول فیزیک و پژواک صوت در زیر گنبدخانه و به کارگیری ۵۰۰۰۰ متر مربع کاشی هفت رنگی ناب در جای جای این مسجد و مدرسه عباسی، این مسجد بی همتا را با شکست مسیر ۴۵ درجه از ورودی میدان تا مقابل شدن صحن و مجموعه به سمت قبله و بسیاری دیگر در جهان شهره ساخته است. ارتفاع ایوان بزرگ جنوبی این مسجد ۳۲ متر و مناره های طرفین ایوان ۴۸ متر است. ارتفاع مناره های سردر مسجد ۴۲ متر است. غیر از این دو مسجد، بسیاری از مساجد اصفهان و دیگر شهرهای ایران، مانند قسمتی از مسجد کبیر یزد، مسجد نواب مشهد، مدرسه خان شیراز و بسیاری دیگر، از عظمت معماری قدسی این دوره شکل گرفته اند.