بخشی از معماری ناشناخته ایران که کمتر به آن توجه شده است، آب انبارها هستند. آب انبارها ساختمان هایی برای ذخیره سازی آب هستند که در کمتر کشوری همانند ایران به ساخت و ساز آب انبار پرداخته شده است. از مهمترین موضوعات در معماری آب انبار جنبه های ساختمانی آن است.
ویژگی های ساختمانی آب انبارها: آب انبار، برکه، حوض و مصنعه مشابه دیگر مخازن زیرزمینی هستند که برای رفع نیاز مردم به آب شرب در بیشتر مناطق ایران و بعضی از کشورهای دیگر ساخته می شده اند. هر چند که نحوه دسترسی به آب و تهیه آن در همه جا یکسان نبوده. اما وجه اشتراک همه آنها ذخیره سازی آب بوده است. این ساختمان مهم و حیاتی، حوزه رواجی به وسعت تمامی ایران دارد و در کشورهایی مانند ترکیه، عربستان، یمن و روم باستان نیز ساختمان های مشابهی وجود دارد. این موضوع فقط خاص مناطق گرم و خشک نبوده بلکه در حاشیه خلیج فارس و حتی بعضی شهرهای شمالی مانند ساری و گرگان نیز راه حل های مشابهی به کار رفته است. هر چند  می توان ویژگی های ساختمانی آب انبارها را در چند عنصر مخزن، پوشش مخزن، پلکان و احتمالاً بادگیر خلاصه نمود، ولی هر کدام از این عناصر دارای خصوصیاتی هستند که اشاره به آنها در درک بهتر و فهم بیشتر معماری آب انبارها اهمیت دارد. عناصر ساختمانی آب انبار با توجه به عملکرد خاص خود، هر یک ویژگی های ساختمانی منحصر به فردی دارند که در آب انبارهای مختلف در سراسر کشور قابل مشاهده است. به عنوان مثال ذخیره سازی حجم انبوهی از آب در داخل مخازن زیرزمینی، ساختمانی را می طلبد که تحمل فشار وارده از سوی حجم آب را داشته باشد. همچنین عدم رعایت ملاحظات دقیق در امر عایق بندی یا اصطلاحاً آب بندی مخزن، موجب خواهد شد که ماده حیاتی آن نشت کند و مشکلاتی را برای مخزن واستفاده کنندگان آن ایجاد نماید. از سوی دیگر برای داشتن آبی خنک و جلوگیری از تبخیر آن، پوشش هایی بر روی انبار یا مخزن ساخته می شود که ویژگی های کلی ساختمان های تاقی را دارا هستند.