حفاظت اقدامی است که از زوال جلوگیری می کند. تمام اعمالی که عمر میراث فرهنگی و طبیعی ما را دوام ببخشد و طولانی کند در مقوله حفاظت می گنجد. دامنه حفاظت گسترده است و اقسام متنوعی از اقدامات را شامل می شود که از آن راه ها می توان به حفظ اثر پرداخت. این اقدامات حدود و مراتبی به این شرح دارد: پیشگیری از فرسایش، نگهداری جزء به جزء موجودیت اثر، استحکام بخشی، مرمت، باززنده سازی (احیا)، بازتولید، بازسازی. هر یک از این واژه ها در بردارنده معنا و اقدامی است. مراتب اقدامات حفاظت در منشور بورا شامل نگهداری، مراقبت، مرمت، بازسازی و انطباق است. این نشان می دهد که حفاظت لزوماً اقدامی همراه با دست بردن در اثر نیست. پیشگیری، نگهداری و مراقبت که موجب دور شدن آسیب ها و خطرات می شود، نامستقیم و بی دست بردن ممکن می شود و جزء توجهات دائم حفاظتی محسوب می شود. کنترل محیط پیرامون، پایش، مشاهده و مطالعه و برنامه ریزی و سیاست گذاری از راه های رسیدن به این مرتبه از حفاظت است. اما بخش مهمی از حفاظت با دست بردن در اثر و مواجهه مستقیم با کالبد و مواد تشکیل دهنده آن ممکن می شود. علی رغم اصول و ضوابطی که برای همه مراتب حفاظت برشمرده شده، همواره نگرانی درباره احتمال بروز خطا و نادرستی در حفاظت وجود دارد. برای پیشگیری از بروز خطا، فرایند عمل حفاظت، همچون فرایندی فکری، همراه با تحقیق و تامل در همه مراحل پیش بینی شده است.