معماري مسکن بومي گيلان و معماري دوران مدرن غرب با وجود ريشه هاي تاريخي، فرهنگي، اجتماعي و اقليمي اساسا متفاوت، شاخصه هاي فرمي مشابه بسيار زيادي داشته و آگاهي از اين همخواني مي تواند در فرآيند طراحي معماري مدرن شهري امروز که نيازمند هويت بخشي و پايداري اقليمي، فرهنگي و اجتماعي است، همچون ابزاري موثر به کار رود.
مسکن بومی گیلان که معماری آن متاثر از اقلیم معتدل و مرطوب، فرهنگ اجتماعی برون گرا و معیشتی خاص است، شاخصه های معمارانه مشترکی با معماری مدرن غرب دارد. این نمودهای مشترک شامل برون گرایی، ارتباط با طبیعت، شفافیت، عدم تزئینات، تندیس گونگی بنا، سبکی، المان گونگی عناصر، بروتالیسم، صداقت، سادگی و عملکرد گرایی است. با آن که علل پیدایش این شاخصه ها، در دو طیف معماری متفاوت هستند، اما از نظرگاه اجتماعی و فرهنگی می توان عوامل مشترکی را در لایه های نهان تر هر دو شناسایی کرد. به طور مثال نوع معیشت گیلانی که زنان را در کنار مردان و به همراه سایر اهالی  محله قرار می دهد، موجب افزایش سطح آگاهی و در پی آن مقام و منزلت اجتماعی و شخصی برای زنان می شود. از این رو توقع زن گیلانی در عرصه های مختلف زندگی به دلیل مشارکت بالایش در فعالیت ها فراتر از زنان سایر نواحی ایران است. از طرفی در انقلاب صنعتی عرصه کار برای زنان و کودکان در کارخانه ها بازتر شد و در پی آن جنبش های کارگری و احقاق حقوق کارگران پیدا شد. سطح آگاهی کارگران زن و مرد بالاتر رفت و نیازهای رفاهی و حقوقی مدنی خود را طلب کردند. در هر دو مورد تمایل بیشتر به زندگی و فعالیت اجتماعی موجب گرایش به برون گرایی، شفافیت و صداقت در معماری می شود.