معماري گروهي موضوعي راهبردي و بحث برانگيز در موفقيت فرايند طراحي معماري امروز محسوب مي شود. همان طور که مي دانيم؛ گروه فقط به مثابه مجموعه اي از افراد عمل نمي كند، بلكه به نحوي از توانمنديهاي مجموع افراد فراتر مي رود. در اين گونه طراحي، ساختمان، گسترش ذره ذره مشاركت در طراحي است كه فراتر از يك تك بنا است و حاوي ارتباطات اجتماعي کليه افرادي است كه درگير فرايند طراحي بوده اند. طراحی غالباً فرایند جمعی است که در آن تفاهم میان اعضای گروه ممکن است از ایده های آنها مهمتر باشد. گروه مزیت روشنی نسبت به فرد دارد؛ زیرا ایده ها می توانند ملک شخصی قلمرو ذهنی خود فرد شوند. مشکل تنها کار کردن غالباً در شکستن قید و بندهایی است که به طور گروهی آسان تر شکسته می شود؛ زیرا دراینجا قابلیت نقادی غیر شخصی می شود.

در مجموع پنج ویژگی گروه را از مجموعه افراد متمایز می کند:
۱- اعضای گروه در تعامل با یکدیگرند
۲- آنها در یک هدف و مجموعه ای از هنجارها اشتراک دارند که به فعالیت های آنان جهت می دهد
۳- آنها همچنین مجموعه ای از نقش ها و شبکه ای از جاذبه های میان فردی به وجود می آورند، که آنها را از سایر گروهها متمایز می کند
۴- در فهم رفتار گروهی چند مفهوم نقش اساسی دارند؛ درک اهداف، ایجاد هنجارها و ویژگی های روابط میان فردی
۵- عملکرد گروه به نحو چشمگیری از عواملی چون روحیه گروهی تاثیر می گیرد.
طراحان باید آگاهی داشته باشند از هر طریقی که ممکن است فکر کردنشان از رفتار گروه تاثیر گیرد، و از هر طریقی که می توانند بر اندیشه دیگر اعضای گروه هایی که در آن کار می کنند، تاثیر بگذارند. در این میان کاربرد روش های خلاقیت گروهی مانند طوفان مغزی، نموادراستخوان ماهی، شش نوکر درستکار و ... تاثیر به سزایی در بهبود کار دارد.