با توجه به اینکه دی اکسید کربن از جمله مهمترین گازهای گلخانه ای است که در سالهای بعد از انقلاب صنعتی به دلیل استفاده بیش از حد از سوخت های فسیلی به ویژه در مناطق شهری از روند افزایشی برخوردار بوده است که سهم قابل توجهی در پدیده گرم شدن زمین دارد و از آنجایی که بسیاری از سیاست مداران و سران کشورها در تلاش برای ارائه راهکارهایی در جهت کاهش تولید این گاز هستند، تحقیقات نشان می دهد که افزایش فضاهای سبز به هر طریق ممکن (افقی، عمودی) می تواند سهم به سزایی در کاهش این گاز داشته و در کنار سایر سیاست های کنترل تولید گازهای گلخانه ای مورد توجه قرار گیرد. در شهر تهران به دلیل نبود فضای کافی در سطح افقی امکان توسعه فضای سبز افقی وجود ندارد یا اینکه به علت ارزش افزوده بالای زمین هزینه های خرید زمین و اجرای فضای سبز مقرون به صرفه نیست. لذا یکی از راهکارهای حل این مسئله، استفاده از فضاهای بلا استفاده و سبز کردن آنها با حداقل هزینه است، که بام سبز نمونه بارز آن است. بام سبز در تعدیل دما، افزایش رطوبت و کاهش غلظت دی اکسید کربن موجود در جو و همچنین در کاهش هدر رفت انرژی داخل ساختمان اثرگذار است، بطوریکه میزان غلظت دی اکسید کربن در هوای بالای بام سبز بسته به وضعیت اندازه گیری بین ۲۰ تا ۳۴ قسمت در میلیون و دمای هوا بین ۱/۴ تا ۶/۱ درجه سلسیوس کمتر از میزان این دو پارامتر در بام های ساختمان های دیگر است. از طرفی ساختمان دارای بام سبز از تعادل حرارت داخلی بیشتری نسبت به ساختمان دارای بام معمولی برخوردار است.