در بسیاری از نقاط جهان برای پوشش سقف ساختمان های قدیمی و سنتی از مواد گیاهی نظیر برگ درخت خرما، نی مرداب و یا نی معمولی استفاده شده است. به صورت تاریخی صحبت کردن از این نوع پوشش مترادف و پیوسته با چوب های سقف یا سقف های چوبی است، که از مصالح پایه و اصلی ساختمان بوده و به وسیله مواد جامد غیرارگانیک نظیر سنگ، آجر، بتن، ورقه های فولادی ساخته در کارخانه جایگزین گردیده است. در احداث ساختمان های پردیس مرکزی دانشگاه تهران از نی بافته شده برای سقف کاذب و قالب بتن به صورت گسترده استفاده شده است. استفاده از نی در صنعت ساختمان، از لحاظ فنی و بخصوص صرفه جویی در مصرف انرژی و حفظ محیط زیست دارای امتیازات ویژه ای است. گیاه آن خودرو، با سرعت رشد بسیار بالا، با کمترین هزینه و ضایعات در تولید، داشت و برداشت و قابل کشت در زمین های پست و کم بازده می باشد. امکان بافت دستی و محلی صفحات بافته شده از نی با کمترین هزینه و وابستگی به تکنولوژی و انرژی وجود دارد. با قیمت مناسب، کارآیی سهولت و سرعت زیاد می توان آن را در سقف ها و دیوارها به صورت سقف کاذب، عایق حرارتی و صوتی، دیوارهای جداکننده و قالب بتن استفاده نمود. در صورت استفاده به عنوان عایق احتیاج به سایر مصالح برای تامین پایداری و چسبندگی با مصالح رویه و اندودها ندارد. این مصالح اگرچه به نظر سنتی است ولی با استاندارد نمودن آنها از نظر وزن مخصوص، ضریب هدایت حرارتی، ضریب جذب صورتی، مقاومت در مقابل آتش، قابلیت جذب آب، مقاومت در مقابل حمله حشرات، چسبندگی و سازگاری با دیگر مصالح و همچنین جزئیات اجرایی می تواند در ساختمان های مدرن امروزی نیز کاربرد زیادی داشته باشد.