کمبود میل جنسی که گاهی با عنوان «اختلال کمبود علاقه/برانگیختگی جنسی» نیز شناخته می‌شود، یکی از متداول‌ترین مشکلات جنسی در بین افراد است. این وضعیت پیچیده زمانی خود را نشان می‌دهد که فرد تمایلی به آغاز رابطه جنسی ندارد یا به پیشنهاد و اقدام طرف مقابل پاسخ نمی‌دهد. درک این نکته که کاهش میل جنسی یک بیماری نیست، بلکه یک علامت است، گام اول در جهت حل آن محسوب می‌شود.

دلایل کمبود میل جنسی می‌تواند ریشه در عوامل جسمی، روانی و رابطه‌ای داشته باشد:

عوامل جسمی و پزشکی:

بیماری‌های مزمن مانند دیابت، مشکلات تیروئید، سرطان و عدم تعادل هورمونی (به‌ویژه سطح تستوسترون) می‌توانند تأثیر مستقیمی بر میل جنسی بگذارند. همچنین، دوران بارداری، شیردهی و یائسگی به دلیل تغییرات هورمونی شدید، اغلب با نوسانات میل جنسی همراه هستند.

عوامل روانی:

افسردگی و اضطراب از بزرگ‌ترین عوامل کاهنده میل جنسی به شمار می‌آیند. علاوه بر این، استرس مزمن ناشی از کار، مسائل مالی یا تربیت فرزند می‌تواند انرژی ذهنی لازم برای برقراری رابطه جنسی را به شدت کاهش دهد.

 مسائل رابطه‌ای:

فقدان صمیمیت عاطفی، وجود resentment (احساس کینه و دلخوری)، مشکلات اعتماد و ارتباط ضعیف بین زوجین می‌تواند به‌راحتی علاقه جنسی را از بین ببرد. زمانی که رابطه در سطح عاطفی دچار مشکل شود، رابطه جنسی نیز متأثر از آن خواهد شد.

 داروها:

مصرف برخی داروها به عنوان یک عارضه جانبی می‌تواند موجب کاهش میل جنسی شود. داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدبارداری خوراکی و برخی داروهای فشارخون از جمله این موارد هستند.

 مشکلات جنسی دیگر:

وجود اختلالات دیگری مانند درد در حین رابطه جنسی (دیسپارونی) یا ناتوانی در رسیدن به ارگاسم می‌تواند به‌طور ثانویه باعث بی‌علاقگی و اجتناب از رابطه جنسی شود.

تفاوت در سطح میل:

یک چالش رایج در روابط گاهی اوقات مسئله، "کمبود میل" مطلق نیست، بلکه "تفاوت در سطح میل" بین شرکای جنسی است. ممکن است یکی از طرفین دارای تمایل بالاتری باشد و به طرف مقابل برچسب "کم‌میل" بزند، در حالی که در واقعیت، سطح میل هر دو فرد در محدوده طبیعی اما ناهماهنگ قرار دارد. این ناهماهنگی می‌تواند منجر به بحث‌ها و تنش‌های مکرر درباره تعداد دفعات برقراری رابطه شود.

راهکارهای تقویت میل جنسی و احیای رابطه

خوشبختانه، کمبود میل جنسی در بسیاری از موارد قابل درمان و مدیریت است. در روابط طولانی‌مدت، کاهش تدریجی علاقه جنسی تا حدی طبیعی است، اما این به معنای پایان شور و اشتیاق نیست. زوج‌ها می‌توانند با راهکارهای زیر این چالش را پشت سر بگذارند:

۱. ارتباط باز و بدون قضاوت: گفتگوی صادقانه در مورد نیازها، خواسته‌ها و ترس‌ها اساسی‌ترین قدم است.
۲. اولویت‌دهی به صمیمیت غیرجنسی: در آغوش کشیدن، دست دادن، بوسیدن و وقت گذراندن با کیفیت برای همدیگر، پایه و اساس صمیمیت جنسی را تقویت می‌کند.
۳. کاهش استرس و مراقبت از خود: اختصاص زمان برای استراحت، ورزش و فعالیت‌های لذت‌بخش فردی می‌تواند سطح انرژی و میل جنسی را افزایش دهد.
۴. مشاوره تخصصی: کمک گرفتن از یک روانشناس یا مشاور خانواده می‌تواند به حل مسائل رابطه‌ای و روانی عمیق‌تر کمک کند. همچنین، مراجعه به پزشک برای بررسی علل هورمونی یا جسمی ضروری است.

در نهایت، درک متقابل، صبر و تمایل مشترک زوجین برای کار بر روی رابطه، کلید غلبه بر مشکل کمبود میل جنسی و جلوگیری از ورود به چرخه خستگی جنسی است.