تعداد زیادی از کودکان عادت به مکیدن انگشت دارند، به این شکل که یک یا چند انگشت را به شکلی تکراری زمان طولانی داخل دهان نگه می دارند و می مکند. این عادت ممکن است که تا دوران مدرسه هم ادامه پیدا کند که نشان دهنده عامل روحی و عاطفی و احتمال وجود اضطراب در کودک است. تداوم انگشت مکیدن می تواند باعث تغییر شکل استخوان فک و بیرون زدن دندان پیشین بشود. دقت داشته باشید که خوردن انگشتان در سن ۳ تا ۸ ماهگی عملی کاملا طبیعی است که اصطلاحا به این مرحله از زندگی مرحله شناخت دهانی می گوییم. بعضی از والدین برای جلوگیری از عادت کردن کودکان به مکیدن انگشت، مانع از به دهان بردن انگشت توسط شیرخواران می شوند که عمل اشتباهی بوده و باعث ایجاد اضطراب و عوارض رفتاری خواهد شد

روش هایی برای ترک عادت مکیدن انگشت

۱- بی توجهی به رفتار نامناسب کودک (تذکر دادن و تنبیه، مشکل را تشدید می کند).
۲- استفاده از اسباب بازی یا تشویق کودک به انجام کارهایی که با دست انجام می شود مانند آلات موسیقی و نقاشی.
۳- استفاده از دستکش و گچ گرفتن انگشتان معمولا بی اثر بوده و مشکل را تشدید می کند.
۴- مشاوره با روانشناس یا روانپزشک که معمولا از روش های بیزاردرمانی یا تشویق و تنبیه استفاده می کنند. ( گاهی در صورت همراهی با بیماری های دیگر نیاز به مصرف دارو وجود دارد).
روش بیزار درمانی
زمانی که کودک آرام و دستان او تمیز است از او بخواهیم که همه انگشتانش را در دهان ببرد. بعد از مدتی از انجام این کار بیزار خواهد د. لازم است این درمان ها تحت نظارت مشاور انجام شود؛ زیرا روش اشتباه باعث افزایش اضطراب کودک خواهد شد.
۵- دستگاه های ثابت ارتودنسی که در کام کودک قرار گرفته و مانع از مکیدن انگشت خواهد شد. دقت کنید که این روش فقط در صورت همراهی با رفتاردرمانی تاثیرگذار خواهد بود.