اول بایستی بدانیم که دندان های شیری نقش مهمی در حفظ و نگهداری فضای دندان ها در فک دارند و باعث هدایت دندان های دائمی برای قرار گرفتن در مکان مناسب می شوند. به همین دلیل از دست دادن زود هنگام دندان شیری باعث مشکلات فراوانی مانند شلوغی و بی نظمی دندان ها خواهد شد.
والدین و دندان پزشک باید تلاش کنند تا به جای کشیدن دندان هرچه سریعتر آن را ترمیم کنند، ترمیم کردن دندان به روش پر کردن و یا عصب کشی انجام می شود. چنانچه به دلیل ضربه، دندان کنده شود و یا مجبور شویم که دندان را بکشیم باید توسط دندان پزشک فضانگهدار ساخته شده و گذاشته شود تا از به هم ریختگی دندان ها جلوگیری کنیم. .
توجه کنید که دندان های آسیایی شیری که در سن دو سالگی می رویند تا سن ۱۱-۱۲ سالگی باید در دهان وجود داشته باشند. در سن ۱۱-۱۲ سالگی دندان آسیایی شیری افتاده و به جای آن دندان دائمی می روید. اگر کودکی در سن ۳-۴ سالگی دندان خود را از دست بدهد در طی ۷-۸ سال باقیمانده با اتفاقات بدی از قبیل کاهش عملکرد جویدن و اشغال شدن فضای دندان دائمی با سایر دندان ها مواجه خواهد شد؛ پس باید تلاش کنیم تا با ترمیم تاج و ریشه، دندان را حفظ کنیم و در پایان اگر مجبور شدیم دندان را بکشیم، در محل آن فضانگهدار بگذاریم تا فضای آن به وسیله سایر دندان ها اشغال نشود.
ایا عصب کشی دندان های شیری به دندان های دائمی ضرر نمی رساند
باید بدانیم که عصب رسانی دندان های شیری و دائمی از هم جدا هستند و مواد استفاده شده در دندان پزشکی اطفال، اختلالی در رویش دندان های دائمی ایجاد نمی کند. به علاوه با درمان ریشه دندان های شیری، محیطی سالم برای رویش دندان های دائمی ایجاد خواهد کرد.