
زن و شوهر باید مسائل خود را مرتبا مورد بحث قرار دهند در غیر این صورت، ممکن است این مسائل به سوء تفاهم بیشتری منجر شده و به روابط عاطفی و جنسی آنها آسیب بزند در اینجا هفت مهارتی که گوینده باید داشته باشد را آورده ایم.
۱- بر روی موضوعی که می خواهید آن را مورد بحث قرار دهید مکث و توقف کنید. به موضوعات قدیمی یا مطالبی که به موضوع بحث ارتباط ندارند نپردازید تا موضوع اصلی کنار زده نشود.
۲- رفتارهایی را که میل دارید تغییر کنند نشان دهید و از ابراز مطالب کلی خودداری کنید. برای مثال نگویید؛ تو به یک نگرش بهتر نیاز داری؛ بلکه به جای آن بگویید ای کاش روی کارهایی که من انجام می دهم تمرکز کنی و کمتر به چیزهایی که احساس می کنی من درست انجام نداده ام بپردازی.
۳- راستگو و صریح باشید. کاری نکنید که طرف شما مجبور شود درباره معنی حرف های شما به حدس و گمان بپردازد.
۴- بدون اینکه طرف را متهم کنید یا به او بد و بیراه بگویید درباره احساسات یا افکار خود حرف بزنید.
۵- با طرف خود مانند یک فرد بالغ رفتار کنید و با او مثل یک بچه حرف نزنید. مودب باشید و با همسر خود با همان لحن که با افراد مورد احترام خود صحبت می کنید حرف بزنید.
۶- از کلماتی نظیر هرگز یا همیشه استفاده نکنید. همیشه سعی کنید از کلماتی استفاده نمایید که نماینده یک موقعیت یا رفتار حقیقی هستند. این عمل به گفته های شما معنی بیشتری خواهد داد و بیشتر احتمال دارد طرف شما به حرف هایتان گوش دهد.
۷- اگر لازم است یک موضوع منفی را به طرف خود بگویید، سعی کنید گفته های شما به او کمک نماید و او را نرنجاند. هنگام صحبت درباره برخی خصوصیات منفی همسر خود به نکات مثبت او هم اشاره کنید. به این ترتییب شما به جای آنکه همه شخصیت همسر خود را مورد خطاب قرار دهید به رفتارهای خاصی اشاره می کنید.
چهار مهارتی که شنونده باید داشته باشد
۱- از رفتارهایی استفاده کنید که نشان دهد شما به گفتگو و ارتباط با طرف مقابل علاقه مند هستید. این رفتارها شامل برقراری تماس چشمی، تکان دادن سر به علامت موافقت و طرز قرار گرفتن اعضای بدن می شود.
۲- رفتار خود را کنترل کنید و تا موقعی که نوبت شما نرسیده صحبت نکنید. صحبت طرف را قطع نکنید و در حین صحبت او ادا و اطوار در نیاورید.
۳- اطمینان حاصل کنید که منظور حرف های طرف را کاملا فهمیده اید. برای این منظور، آن قسمت از گفته های او که برای شما روشن نبوده را به زبان خود تکرار کنید.
۴- به قرائن و نشانه های غیرکلامی گفتار طرف توجه کنید. این رفتارهای غیرکلامی شامل تغییر رنگ و حالات صورت، حرکات و ژست های بدنی و دیگر انواع زبان بدنی می شود. برای مثال بگویید؛ اخم کرده ای و عصبانی به نظر می رسی. این گفته نشان می دهد که شما به تغییرات قیافه طرف توجه کرده و نسبت به واکنش های عاطفی او حساسیت نشان می دهید.