قدم اول در معالجه انزال زودرس، معمولا ارائه اطلاعات کافی درباره فاصله عادی بین دخول و انزال است. درمانگر ممکن است به بیمار اطلاع دهد که بیشتر مردها معمولا بین ۲ تا ۸ دقیقه بعد از دخول دچار انزال می شوند. سن بیمار و طول مدت بعد از آخرین انزال نیز روی مدت فاصله بین دخول و انزال اثر می گذارد. یک شیوه برای مردانی که سریعات دچار انزال می شوند آن است که روش همخوابگی خود را تغییر دهند. زوجین می توانند بعد از انزال هم هر قدر بخواهند به عشقبازی ادامه دهند. هرگاه زوجین به این نتیجه برسند که انزال به معنی خاتمه یافتن عشقبازی و مقاربت نیست تاکید کمتری بر روی قدرت مرد برای عقب انداختن انزال خواهند داشت. این موضع باعث تقلیل اضطراب اجرایی مرد شده و حتی ممکن است به افزایش فاصله بین دخول و انزال منجرگردد. روش مشابه دیگر آن است که حتی در صورت غیرممکن بودن مقاربت کامل، زوجین به عشقباری و فعالیت جنسی خود ادامه دهند. این روش باعث کاهش فشار روی مرد هم می شود زیرا نشان می دهد که انزال به معنی پایان فعالیت جنسی نیست. هرگاه انزال زودرس خیلی شدید باشد (مثلا قبل از دخول آلت مرد در آلت زن انزال صورت گیرد) یا اگر لازم باشد مرد به هنگام نزدیکی از کاندوم استفاده نماید، ادامه عشقبازی بعد از انزال عملی نخواهد بود. 
در مورد انزال زودرس شدید می توان از دارودرمانی استفاده نمود. بسیاری از داروهای مورد استفاده در معالجه افسردگی باعث به تعویق افتادن انزال می شود. درنتیجه، غالبا از داروهای ضد افسردگی برای معالجه انزال زودرس هم استفاده می شود. در این صورت می توان داروهای ضدافسردگی را برحسب نیاز ( مثلا شش ساعت قبل از زمان رابطه جنسی ) یا به صورت روزانه برای بیمار تجویز کرد.  مناسب ترین روش استفاده از دارودرمانی برای انزال زودرس ( نوع دارو، مقدار دارو و نحوه استفاده از آن) را باید براساس آژمایش با هر بیمار تعیین نمود. در بعضی موارد می توان همراه داروهای ضدافسردگی از داروهایی چون سیالیس، لویترا یا ویاگرا هم استفاده نمود تا هم نعوظ کافی آلت مردانه و هم به تاخیر افتادن انزال تضمین شود. مطالعات متعدد نشان داده که ترکیب این داروها به افزایش میزان رضایت مندی زوج منجر می گردد.