بازی درمانی به کمک شن که روشی برای درمان کودک محسوب می شود، توسط خانمی بنام دوراکالف در سوئیس در سال ۱۹۰۵ پایه گذاری شد و این هنگامی بود که او هنوز دانشجوی رشته مشاوره بود و به درجه استادی نرسیده بود. لذا به کمک استادش موفق به پایه گذاری این روش درمانی یعنی شن بازی گردید.
ظرف شن محفظه ای است که ابعاد آن ۵۰ در ۷۰ در ۸  سانتی متر است. بهتر است از دو ظرف شن استفاده کنیم، یکی از این ظروف محتوی شن خیس و دیگری محتوی شن خشک است. شن خیس قابلیت شکل دهی دارد ولی شن خشک در شکل دادن از کیفیت شن خیس برخوردار نیست. کف هر دو ظرف آبی رنگ است تا رنگ آب را در ذهن کودک تداعی نماید و در اطراف آن در سطح شن، نمایی از روستا، شهر، جنگل، صحنه جنگ و هر چیزی که به ذهنش می رسد طراحی می کند. اتاق شن بازی با قفسه بندی هایی محل مناسبی برای همه جور عروسکی طراحی شده است از انواع تخیلی، شخصیت ها و چیزهای طبیعی مثل میز و صندلی و شخصیت های طبیعی و فضایی حتی تکه ها و قطعات هنری، سمبل های دینی و مذهبی و هر چیزی مشابه این ها در این قفسه ها وجود دارد. این اسباب بازی ها فقط ابزاری برای بازی نیستند، بلکه محرک هایی هستند برای نشان دادن و بازسازی کردن تصویرهایی مشابه با آن چیزی که کودک در ذهن خود دارد. در واقع کودک بخشی از اتفاقات زندگی خود را به کمک همین عروسک ها و اشکال بازسازی می کند. هر چه وسعت و تعداد و تنوع این اسباب بازی ها بیشتر باشد، بیشتر می تواند ذهنیتش را نشان دهد. در واقع قسمت ناخودآگاه ذهن کودک است که نوع اسباب بازی برای بازی را انتخاب و با آنها ارتباط برقرار می کند. شن بازی را می توان نوعی هنردرمانی سه بعدی دانست چون به خوبی می تواند تصویر سه بعدی را نشان دهد. برعکس نقاشی که همه چیز در یک سطح است، در شن بازی فاصله، اندازه، عمق و ... به خوبی قابل نشان دادن است. فرآیند شن بازی معمولا نمانیده داستانی است که در مکانی اتفاق افتاد و احتمال می رود بعد از این داستان کودک نکات دیگری را درباره داستان طرح کند و از این لحظه گفتگو شروع می شود. در هر صورت حتی اگر کل این فرآیند در سکوت مطلق هم به نمایش گذارده شود، انقلاب بزرگی است چون آنچه در ذهن کودک می گذشت را هم اکنون به تصویر کشانده و این بسیار حائز اهمیت است. در واقع اتفاقاتی که در طی بازی به وقوع می پیوندد، به نحوی نمایی از رخدادهای زندگی مان است. لازم به توضیح است که شن بازی روشی درمانی برای بزرگسالان نیز محسوب می شود. زمان شن بازی با کودک، کل زمان یک جلسه به بازی می گذرد ولی در بزرگسالان کمی متفاوت است. برای بزرگسالان شن بازی فقط بخشی از زمان جلسه را به خود اختصاص می دهد و از مابقی زمان برای صحبت و گفتگو استفاده می شود. در زمان درمان با افراد بزرگسال، گاهی شرایطی پیش می آید که کنترل آن شرایط بسیار سخت است و بزرگسالان نمی توانند حالات، هیجانات و آنچه در ذهن دارند را بروز دهند. در این هنگام شن بازی دقیقا مشابه هیپنوتیزم بر قسمت ناخودآگاه شان اثر کرده و می توانند بر مشکلات غلبه کنند. خوب است برای بزرگسالان توضیح دهیم که شن بازی همانند خواب دیدن است. عروسک ها و نمادهایی که استفاده می کنی نماینده ای از ناخودآگاه تو هستند، پس هر آنچه انتخاب می کنی نماینده ای ازناخودآگاه تو است و در اینجا به کمک بازی اجازه می دهی که بازی درمانگر نیز ناخودآگاهت را ببیند.