بسیاری از مواد غذایی در اطفال تولید آلرژی می کنند، عوارض و نشانه های آلرژی بستگی به بخش آسیب پذیر بدن دارد. بعضی از این عوارض عبارتند از: خس خس سینه، ورم کردن چشم ها و لب ها، کهیر، سردرد، قی، درد شکم و اسهال. گاهی این عوارض تا دو ساعت پس از خوردن غذای حساسیت زا و گاهی تا چند ساعت بعد ظاهر می شوند. این عوارض در سایر بیماری ها نیز دیده می شوند و گاهی تشخیص عامل اصلی یعنی حساسیت یا بیماری، برای پزشک هم دشوار می شود. تشخیص عامل حساسیت غذایی معمولاً از طریق ترکیبی از سابقه بالینی، تست‌های آزمایشگاهی و آزمون‌های پادتن است.

برای تشخیص حساسیت به مواد غذایی، هر یک از مواد غذایی مشکوک را به نوبت برای یک هفته از رژیم غذایی حذف می کنند. پس از حذف ماده مشکوک، اگر عوارض رفع شود، دوباره آن رابه رژیم غذایی اضافه می نمایند و با ظاهر شدن عوارض، از حساسیت زا بودن آن اطمینان پیدا می کنند. اگر با حذف غذای مشکوک اولی، تغییری پیدا نشد، ماده مشکوک دیگری را آزمایش می کنند و این روش را تا آنجا ادامه می دهند که با حذف یکی از مواد غذایی، عوارض حساسیت نیز از بین برود. رژیم حذفی را باید با مشورت کارشناس تغذیه به کار برد و استفاده خودسرانه از آن خطرناک است. روش های دیگری هم برای تشخیص حساسیت غذایی وجود دارد که در ادامه آنها را بیان می کنیم.

- آزمون های پایا
قرار دادن قطعه کوچکی از ماده غذایی در پوست و بررسی واکنش پوستی بعد از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه.

- آزمایش سرولوژیک
آزمایش‌های سرولوژیک، که به عنوان آزمایش خون نیز شناخته می‌شوند، می‌توانند برای تشخیص حساسیت در کودکان مفید باشند. این آزمایش‌ها با اندازه‌گیری سطوح مختلفی از آنتی‌بادی‌های خاص در خون، به تشخیص حساسیت به مواد غذایی، دارو و سایر آلرژن‌ها کمک می‌کنند.
 

- تست راهبردی کنترل شده:
در این آزمایش، مقدار کمی از ماده غذایی مشکوک در حضور پزشک یا متخصص خورده می‌شود. هدف آن کنترل دقیق و کم‌خطر است تا واکنش نشان دهد یا نه. پس از آن طی چند مرحله و با افزایش تدریجی میزان ماده غذایی، واکنش‌ها بررسی می‌شوند. معمولاً در محیط کلینیک یا بیمارستان انجام می‌شود و همراه با مراقبت کامل است. این روش به پزشک کمک می‌کند تا شدت حساسیت را ارزیابی کند.