بیماری آلزایمر عمدتا نوعی اختلال عروق مغزی است. نشانه های مشاهده شده زوال عقل از کاهش تدریجی جریان مغز نشئت می گیرند که در نهایت وضعیتی را ایجاد می کنند که آن را بحران انرژی عصبی می نامند؛ این بحران به نوبه خود چرخه معیوبی از رویدادهای ناگوار را به دنبال می آورد که به نورن ها آسیب می رسانند و در نهایت به تخریب پیش رونده عصبی منتهی می شوند. شواهد نشانگر وجود رابطه خطی میان بروز زوال عقل و ضخیم شدن محیط داخلی شریان کاروتید، رگ اصلی تغذیه کننده مغز، هستند. جریان خون مغزی به طور طبیعی با پیرتر شدن کاهش می یابد و همین ضخیم شدگی شریانی معیاری از پیری شریانی است که می تواند کاهش بیشتر جریان مغزی را در پی بیاورد. در اینجا نیز، تنها مقصر بیماری عروقی نیست. درمجموع چندین عامل خطر شناخته شده برای آلزایمر وجود دارند که جریان خون مغز را کاهش می دهند، ازجمله پرفشاری خون، سیگارکشیدن، ضربه به سر و افسردگی. دراین باره، شواهد دست دوم بسیاری وجود دارند.
تکنیک های تصویربرداری پیشرفته نه تنها نشان داده اند که خون رسانی مغزی در افراد مبتلا به آلزایمر کاهش یافته است، همچنین به نظر می رسد افت جریان خون مغز بتواند مدت زمان پیشروی فرد از بیماری آلزایمر پیش بالینی به ام سی آی(MCI) و در نهایت زوال عقل کامل را پیش بینی کند. گرچه در حال حاضر، زوال عروقی متمایز از زوال عقل ناشی از آلزایمر تلقی می شود حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد تشخیص های زوال عقل در آمریکای شمالی و اروپا و تا سی درصد تشخیص های زوال عقل در آسیا و کشورهای در حال توسعه را به خود اختصاص می دهد و نشانه ها و مولفه های آسیب شناختی این دو زوال عقل به قدری با یکدیگر هم پوشانی دارند.
یکی دیگر از نظریه های متقاعد کننده و احتمالا موازی در باب بیماری آلزایمر می گوید که  این بیماری از سوخت و ساز غیرطبیعی گلوکز در مغز ناشی می شود. دانشمندان و پزشکان مدت هاست که به ارتباط میان بیماری آلزایمر و کژکاری سوخت و سازی پی برده اند. ابتلابه دیابت نوع ۲، خطر بروز آلزایمر را دو تا سه برابر افزایش می دهد، یعنی تقریبا شبیه به زمانی که فرد نسخه از ژن آپی آو ای Apoe۴ داشته باشد. کاهش سوخت وساز گلوکز هم، درست همچون افت جریان خون مغز، موجب محرومیت نورن ها از دریافت انرژی می شود و مجموعه واکنش هایی را به دنبال می آورد که عبارتند از: التهاب، افزایش فشار اکسایشی، کژکاری میتوکندری و درنهایت تخریب پیش رونده عصبی.
البته در ابتلا به آلزایمر عواملی نظیر جنسیت زیست شناختی، قومیت و سبک زندگی نیز آشکار در این میان نقش بازی می کنند اما فعلا باور بر این است که خطر بروز آلزایمر و تاثیرات Apoe به شدت با سایر ژن های مرتبط با آلزایمر احتمالی در فرد نظیر کلوتو نیز در تعامل هستند.