کلسترول واژه زشتی به نظر می آید. احتمالا پزشکتان با اخم آن را به زبان می آورد، زیرا چنانکه همه می دانیم کلسترول چیزی بدی است. خب نوعی از کلسترول ها بد هستند همان کلسترول ال دی ال یا بد که ناگزیر در مقابل کلسترول اچ دی ال یا خوب قرار می گیرد. هر وقت این اصطلاحات به گوشم می خورد، به سختی جلوی عصبانیتم را می گیرم. به نظرم بسیار بی معنی اند. در واقع کلسترول کلی شما ربطی به بیماری قلبی ندارد. پس بگذارید به عقب برویم و ببینیم کلسترول واقعا چیست. کلسترول برای حیات ضروری است. برای تولید برخی از مهمترین ساختارهای بدنی به کلسترول نیاز هست که تعدادی از آنها عبارتند از: غشای سلولی، هورمون هایی نظیر تستوسترون، پروژسترون، استروژن و کورتیزول و اسیدهای صفراوی مورد نیاز برای هضم غذا. تمامی سلول ها قادرند کلسترول مورد نیازشان را بسازند، اما حدود ۲۰ درصد ذخایر کلسترول بدنمان در کبد یافت می شود. کبد به نوعی مخزن کلسترول است، کلسترول را به سلول های نیازمند ارسال می کند و آن را از طریق گردش خون پس می گیرد.
از آنجایی که کلسترول به خانواه لپیدها ( همان چربی ها) متعلق است در آب حل نمی شود، بنابراین قادر نیست همچون گلوکز یا سدیم در پلاسمای ما حل شود و آزادانه با جریان گردش خون حرکت کند. پس به ناچار باید آن را از طریق ذرات کروی کوچکی با نام لیپوپروتئین ها حمل کرد. لیپوپروتئین ها بخش درونی آنان از لپید و بخش بیرونی شان از پروتئین تشکیل شده است. علت اینکه آنها را لیپوپروتئین های با چگالی بالا و کم ( به ترتیب اچ دی ال و ال دی ال) می خوانند، به خاطر میزان چربی حمل شده توسط آنها در قیاس با میزان پروتئین حمل شده شان است. ال دی ال چربی یا لپید بیشتری حمل می کنند، حال آنکه اچ دی ال ها حامل پروتئین بیشتری هستند و بدین خاطر متراکم تر هستند. به علاوه، این ذرات ( و سایر لیپوپروتئین ها) بارها و محموله هایشان را با هم مبادله می کنند. تا حدی به همین دلیل، زدن برچسب خوب و بد بر آنها کفری ام می کند. آیا وقتی یک اچ دی ال کلسترول خوب خود را به ذره ال دی ال منتقل می کند، ناگهان به کلسترولی بد تبدیل می شود؟
پاسخ منفی است؛ زیرا کلسترول به خودی خود مشکل ساز نیست، بلکه عامل مسئله ساز ماهیت ذره منتقل کننده کلسترول است. هر ذره لیپوپروتئین به وسیله یک یا چند مولکول بزرگ به نام آپولیپوپروتئین پوشانده شده است. ذرات ال دی ال به وسیله آپولیپوپروتئین ب محصور می شوند که عامل اصلی بیماری تصلب شرایین است.
یکی دیگر از تصورات اشتباه در باب بیماری قلبی این است که این مشکل از کلسترول رژیم غذایی ما ناشی می شود. براساس این باور کهنه و ساده انگارانه، خوردن غذاهای غنی از کلسترول سبب می شود تا کلسترول اصطلاحا بد خون ما افزایش یابد و دیواره رگ های ما را بپوشاند. در واقع بخش اعظم کسترول موجود در گردش خونمان توسط سلول های خودمان تولید می شوند با همه این اوصاف، رهنمودهای مربوط به رژیم غذایی ایالات متحده سال هاست مردم را از خورن غذاهای پرکلسترول باز می دارند. آنسل کیز دانشمند مشهور حوزه تغذیه طی مصاحبه ای در سال ۱۹۹۷ می گوید: هیچ رابطه ای میان کلسترول مواد غذایی با کلسترول جریان خون وجود ندارد. در سال ۲۰۱۵ هم کمیته مشورتی مسئول در انتشار رهنمودهای غذایی دولت ایالات متحده پذیرفت که مصرف بیش از حد مواد غذایی حاوی کلسترول نگران کننده نیست.