بهانه گیری معمولا در بین خردسالان، به خصوص قبل از اینکه بتوانند به خوبی صحبت کنند، رایج است. این یکی از معدود راه هایی است که بچه ها توسط آن می توانند نارضایتی و خشم خود را از آنچه نمی توانند به دست آورند، ابراز کنند. هر قدر هم که این مسئله ناراحت کننده باشد، والدین باید بدانند که علت بهانه گیری کودکشان فقط دیدن عکس العمل از جانب آنها نیست ( گرچه علت اصلی آن همین است) ولی حتی کودکان دبستانی هم وقتی که به مقصودشان نمی رسند، با بهانه گیری، احساسات درونی خود را آشکار می کنند و در نتیچه آرامش می یابند.
وقتی کودک خردسال شما شروع به بهانه گیری و نق نق کرد، از او بخواهید که به صورت های مختلف ابتدا درگوشی، بعد به آهستگی و سپس خیلی بلند چیزی را که می گوید تکرار کند. این روش، درست مثل یک بازی، توجه او را جلب کرده و بهانه گیری را فراموش خواهد کرد.
در مورد کودک دبستانی خود می توانید از چند روش کلی استفاده کنید. به محض اینکه شروع به بهانه گیری کرد، حرف او را قطع کنید  به آرامی بگویید: داری نق نق و بهانه گیری می کنی و من گوش نمی کنم، پس بهتر است که با صدای شمرده صحبت کنی.
اگر باز هم ادامه داد، دوباره درخواست خود را تکرار کنید. اگر طریقه گفتار خود را تغییر داد، با بیان جمله ای او را تشویق کنید. می توانید بگویید: وقتی بدون نق نق کردن می گویی که چه می خواهی، بیشتر دوستت خواهم داشت.
اگر در چنین مواقعی عصبانی می شوید، هیجان صدای خود را فرو ببرید و فراموش کنید که چقدر دلتان می خواهد فریاد بزنید.
به خاطر داشته باشید که با مهار عکس العمل خود می توانید ارتباط بهتری با فرزندتان برقرار کنید. بعد به او بگویید که می دانید دلیل ناراحتی او چیست و از این طریق با او به توافق برسید. به عنوان مثال فرض کنید چون به فرزندتان اجازه نداده اید که قبل از ناهار شیرینی بخورد. ناراحت شده است؛ پس شیرینی را در جایی قرار دهید که بتواند آن را ببیند و به  او قول بدهید که بعد از خوردن غذا به او شیرینی می دهید. هنگامی که فرزندتان واضح  محکم صحبت می کند، گوش دهید و او را تحسین کنید. با این عمل، به او یاد می دهید که اگر بدون بهانه گیری چیزی بخواهد، زودتر آن را به دست خواهد آورد.