کودکان اغلب می افتند، کبودی ها و خراش هایی روی پوستشان ایجاد می شود و این چیز جدیدی نیست ولی مسئله مهم رفتار والدین در این شرایط است که چطور باید با عکس العمل خود کودک را برای چنین شرایطی تربیت کنند.
کودک وقتی زمین می خورد، دردش می گیرد؛ او به خودی خود فکر می کند کار بدی کرده است. اگر پدر و مادر در صورتی که کودک به کمک نیاز ندارد به روی خودشان نیاورند، کودک که نیاز دارد بقیه این زمین خوردنش را ندیده باشند و خجالت نکشد، تنها درد را می کشد و وحشت و خجالت را نمی کشد. حالا اگر ما سراغ بچه برویم، هراسان یا نگران بدنش را چک کنیم که: دستتو ببینم، پاتو ببینم، چرا بدنت خون میاد و.... کودک علاوه بر درد، وحشت هم می کند و این درد و وحشت به هم گره می خورد.
این کودکان در بزرگسالی درد بیشتری نسبت به بقیه افراد حس می کنند و با درد به وحشت می افتند. پس اگر کودک نیاز به کمک ندارد، کاملا نشان دهید متوجه افتادنش نشده اید  و اگر نیاز به کمک داشت با رفتارتان او را نترسانید. حتی اگر خونریزی داشت، به خود مسلط باشید تا وحشت با این نوع اتفاقات در مغز کودک گره نخورد! مهمترین توصیه این است: اگر یاد نگیرید خونسردی خود را حفظ کنید، کودک همیشه هشدار شما را در حافظه اش می سپارد. او می تواند با بی دقتی از درخت بالا برود، ازتپه های بالا غلت بزند یا به سرعت دوچرخه سواری کند؛ اما رفتار شما که پر از وحشت است او را بدتر می ترساند، اعتماد به نفسش را از بین خواهد برد و به سقوط بزرگی که از آن می ترسید منجر خواهد شد.
 وقتی کودکی زانوی خود را روی آسفالت می کشد، صورت وحشت زده شما فورا به او خواهد گفت خطرناک و بنابراین دردناک است. این بدان معنا نیست که در این شرایط لبخند بزنید، بلکه به یاد داشته باشید که لبخند نزنید و شعار ندهید که نشان دهید همه چیز خوب است؛ حتی یک کودک هم سخن دروغ را متوجه می شود. در عوض سعی کنید هیجان نشان ندهید. به سرعت به کودک نزدیک شوید و چند جمله آرامش بخش بگویید و او رادر آغوش بگیرید. در آغوش پدر و مادر، او بلافاصله احساس امنیت می کند.

اجازه دهید کودک زمین بخورد

طبیعتا این به این معنا نیست که شما باید به طور خاص آن را رها کنید یا مجبور کنید. یک غلتک یا دوچرخه به او بدهید و به او یاد بدهید چطور دوچرخه سواری کند. یا او را به پارک ببرید. انجام دهید تا نترسید، بلکه احساس لذت، شادی و حتی هیجان کنید؛ بنابراین به کودک یاد دهید روی دردهای سبک تمرکز نکند. او درک خواهد کرد بعد از آن می تواند بایستد، خود را رها کند و به بازی ادامه دهد. این مهارتی بسیار مهم است. نمی توانید در تمام مدت نزدیک کودک بمانید؛ دیر یا زود بدون شما زمین خواهد خورد.