روميان درمان با حمام گرم و سرد را مي شناختند. جوانان رومي عادت به شنا و آب بازي در رودخانه تي بر داشتند. جالينوس پزشک مدرسه گلادياتورها در پيرگامون زادگاه خود و سپس در روم با نظريه هاي آسيب شناختي خود، دانش پزشکي آن زمان را گسترش داد. وي غالبا ذکري از حمام درماني به ميان مي آورد و انواع متفاوت حمام درماني را توصيف مي کرد. در زمان حاضر پزشکان استفاده از آب سرد را به عنوان يک روش درمان مهم پذيرفته اند. پزشک انگليسي جان فلوير اهميت نويني براي آب درماني قائل شد و اظهار کرد که درمان با آب سرد نيز مانند استفاده از چشمه هاي آب معدني نتايج مطلوب ببار خواهد آورد. در آلمان بوهان کات فريدوبرگه براي نخستين با در ۱۶۹۴ توجه پزشکان را به نظريه فلوير جلب کرد. از فوايد آب درماني مي توان به کاهش درد و التهاب اشاره کرد زيرا اب گرم باعث افزايش جريان خون و کاهش التهاب مي شود. همچنين آب درماني موجب تقويت عضلات مي شود. از طرفي بدن با غوطه ور شدن در آب  آرامش يافته و همين آرامش روحي موجب کاهش درد اندام ها مي شود. علاوه بر اين،‌ آب باعث ایجاد اثر هیدرواستاتیک و همچنین احساس ماساژ می‌شود، زیرا بدن را ماساژ می‌دهد. حرکت آب باعث تحریک گیرنده‌های لمسی پوست می‌شود. این اثر ضمن آزاد شدن عضلات سفت، گردش خون را افزایش می‌دهد. در این حالت با انجام تمرین‌هایی در آب می‌توانید بیماری‌های مختلف را درمان کنید.

موارد منع آب درماني

یمارانی که دچار یکسری از عارضه ها هستند که حتی آب درمانی شرایط آن ها را وخیم تر می کند ، در نتیجه بهتر است این افراد روش مذکور را انجام ندهند. عبارتند از :

نارسایی قلبی و عروقی
اشخاص مبتلا به تب و عفونت
تکرر ادرار
کسانی که به اختلال حساسیت دما دچار هستند
بانوان باردار با فشار خون غیر طبیعی