نوزاد از سه ماهگی بیش از گذشته با دنیای پیرامون خود ارتباط برقرار کرده و با آن سازگار می شود. از شدت بی تابی او به هنگام برآورده نشدن نیازهایش، کاسته شده و در غیبت شیر یا نرسیدن منبع تغذیه خود، کمتر احساس می کند که دنیایش وارونه یا ویران شده است. او اکنون برای حضور در دنیای پیرامونی خود، آمادگی لازم را کسب کرده است. امکان بازی، شکلک در آوردن و مکالمه با او به راحتی فراهم شده و خنده اش حالت تازه ای به خود گرفته و تبسم به روی مادر و پدر و اطرافیان، معنای آگاهانه تر و عمیق تری یافته است. او فردی شده است که گویی شخصیت خود را تشخیص می دهد و ما نیز در مقابلش یک شخص واقعی در آمده ایم. از سوی دیگر، مشاهده نوزادی که ما را تشخیص می دهد  و به صورت عضوی آگاه درخانه در آمده، بسیار دلنشین است. به موازات این که شاهد افزایش نزدیکی و درک او نسبت به خود می شویم، او نیز تجارب اطمینان بخشی را کسب می کند که موجب شکل دهی و پیدایش ساختار رفتاری و روانی او می شود.

تغییر در تغذیه: شیر و ملحقات دیگر

برخی مادران که نوزاد رااز شیر خود تغذیه می کرده اند، در سه ماهگی به شیشه شیر متوسل می شوند؛ به ویژه زنان شاغل که ناگزیرند به کار خود در بیرون از خانه برگردند. البته برخی نیز در جهت کسب آزادی و اوقات فراغت بیشتر و یا به علت ناخشنودی خود یا نگرانی های شخصی، این تغییر را در روش تغذیه کودک به وجود می آورند.

شخصیت های گوناگون

در سه ماهگی شخصیت فردی نوزادان نسبت به نوع خوراک و تغذیه، رفته رفته، به صورت آشکارتر و مشخص تری جلوه می کند. رابطه مبتنی بر تغذیه نوزاد، پایه و اساس همه روابط آینده کودک محسوب می شود.  زیرا تغذیه، نخستین تجربه نوزاد در به دست آوردن و یا در مالکیت خود در آوردن چیزی  از شخص دیگر بوده است. به واقع، تغذیه سه  عامل را در بر می گیرد: ماده یا مواد خوردنی ، عشق و لذت ناشی از آن و در نهایت، احساس آرامش و راحتی. افزون بر این، تغذیه فضایی است که نوزاد در آن، شروع به درک مفاهیم سیری و گرسنگی می کند؛ یعنی وسیله ای برای تشخیص خود و دیگری و همچنین درک معنای دو فرد جدا از هم: یکی که می دهد و دیگری که دریافت می کند.