در بررسی اختلالات جنسی عامل مهمی که باید در نظر گرفته شود این است که ناتوانی در انجام فعالیت جنسی میان دو نفر رخ می دهد و چگونگی ارتباط میان زوجین، نفشی مهم در شناسایی و درک اختلال های جنسی آنها دارد. اگر تمامی جنبه ای ارتباطی خوب باشند و اختلال های جنسی تنها مشکل باشند، تمرکز بر روی مدیریت اختلال خواهد بود. یکی از اختلالات جنسی در مردان نعوظ است. مشکل و سختی در دست یابی به شق شدگی در فعالیت جنسی، سختی در ادامه و نگهداری نعوظ تا تکمیل فعالیت جنسی و کاهش استحکام نعوظ، تقریبا در ۷۵ تا ۱۰۰ درصد موقعیت های فعالیت جنسی و ادامه آن برای شش ماه، به طوری که باعث بروز استرس های شدید فردی شود، به عنوان اختلال نعوظ تشخیص داده می شود. این شرایط می تواند در موقعیت های خاص و یا نوعی از تحریک و تفاوت شریک جنسی و یا در تمامی شرایط، موقعیت ها  شرکای جنسی ایجاد شود. اکثر مردان با اختلال نعوظ دارای اعتماد به نفس جنسی کم، عزت نفس کم، کاهش احساس مردانگی و افسردگی هستند. این منجر به ترس و جلوگیری از انجام فعالیت جنسی در آینده می شود. همچنین، کاهش رضایت جنسی و کاهش میل جنسی در شریک جنسی این افراد شایع است. شیوع و بروز این مشکل به دلایل سنی (بالای ۵۰ سال) بسیار محتمل است. افراد با ویژگی های شخصیتی عصبی و با دارای شخصیت مطیع با اختلال نعوظ در مردان ۴۰ سال و بالاتر مرتبط است. همچنین، مشکلات نعوظ در مدران دارای افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه رایج است. همچنین، کشیدن سیگار، عدم تمرین جسمی کافی، دیابت و کاهش میل جنسی در بروز اختلال نعوظ موثر هستند. اختلال نعوظ با سایر مسائل جنسی از جمله زودانزالی و اختلال کاهش میل جنی فعال و همچنین، اختلال های افسردگی و اضطراب، همراه است. اختلال نعوظ در مردان با علایم دستگاه ادراری تحتانی مربوط به هیپرتروفی پروستات شایع است. همچنین، این اختلال ممکن است در اثر تداخل با بیماری های قلبی عروقی، دیابت و سایر بیماری هایی که با عملکرد عروقی، عصبی و یا غدد درون ریز لازم برای عملکرد نعوظ طبیعی باشد.