از سن ۱۸ سال به بعد هر ۲ سال یک بار اندازه گیری قد و وزن باید انجام شود. هدف از اندازه گیری قد و وزن شما تعیین دقیق وضعیت شما است، که آیا اضافه وزن دارید یا نه؟ و اگر دارید در چه محدوده ای قرار می گیرد. زیرا چاقی منشاء بسیاری از بیماری ها است. بیماری هایی که در افراد چاق احتمال آنها بیشتر می شود شامل: آمبولی ریه، فشار خون بالا، تخم دان پلی کیستیک، چربی خون بالا، نقرس، دیابت، نارسایی قلبی و سکته قلبی، دمانس، سکته مغزی، کبد چرب، بیماری های کیسه صفرا، کمردرد، التهاب و دردناک شدن مفاصل، آپنه خواب، عضی سرطان ها مثل سرطان سینه، رحم و روده بزرگ.
اندازه گیری قد و وزن برای به دست آوردن شاخص توده بدنی است. در واقع این سنجش میزان چاقی را اندازه‌گیری نمی‌کند بلکه ابزاری مناسب است تا سلامت وزن فرد با توجه به قدش تخمین زده شود. این شاخص در بین سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۸۵۰ توسط آدولف کوتله دانشمند بلژیکی ابداع شد. برای بدست آوردن شاخص توده بدنی، قد و وزن خودتان باید وزن را به کیلوگرم بر قد به متر به توان ۲ تقسیم کنید مثلا اگر وزن شما ۶۸ کیلوگرم است و قد شما ۱/۶۵ سانتی متر است. با تقسیم وزن به قد توده بدنی شما ۲۴/۹۸ می شود. که این مقدار نرمال است. توده بدنی مابین ۱۸/۵ تا ۲۴/۹ نرمال است کمتر از ۱۸/۵ زیر وزن نرمال و مقادیر بین ۲۵ تا ۲۹/۹ اضافه وزن محسوب می شود و بالاتر از ۳۰ چاق است. در افرادی که ورزشکار حرفه ای هستند ممکن است شاخص توده بدنی آنها بالاتر از نرمال باشد ( یعنی از ۲۵ تا ۲۹/۹) باشد و این به خاط حجم بیشتر ماهیچه های آنها نسبت به افراد عادی است و برای این افراد الزاما به معنی این نیست که اضافه وزن دارند ولی از عدد ۳۰ به بالا، افراد به طور حتم در رده چاق قرار می گیرند.