حدود ده درصد اشخاص به طور غیرعادی به هر نشانه خطری، حساس هستند. این ویژگی درکودکان، از ۲۱ ماهگی قابل تشخیص است و در نتیجه به نظر می رسد که بخشی از خلق و خوی مادرزادی کودک باشد. اما بعضی از ترس ها برای رشد سالم یک کودک، ضروری اند. برای نمونه معمولا نوزادان حدود نه ماهه، از افراد بیگانه می ترسند. این ترس طبیعی به شمار می رود و نشانه مثبتی است که توانایی کودک را در تشخیص افراد آشنا مانند پدر و مادر از افراد بیگانه نشان می دهد. اما وقتی ترسی خارج از چارچوب رشد طبیعی ایجاد می شود و بر توانایی کودک در زندگی کردن، چنان اثری می گذارد که با کودکان همسن خود متفاوت می شود، آنگاه این ترس مشکل آفرین است. طول زمانی که یک کودک می ترسد، می تواند نشانه ای برای نگرانی باشد. به استثنای شرایط غیرعادی ( مانند جنگ یا ربوده شدن کودک) بیشتر کودکان چند روز تا چند هفته پس از یک رویداد ترسناک، آن را پشت سر می گذارند. ترسی که ماه ها و حتی سال ها کودک را اسیر خود نگه دارد، غیرعادی است. چنین ترس هایی بر توانایی کودک در رویارویی با چالش های متعارف مربوط به رشد تاثیر می گذارند. پژوهش ها نشان داده اند که تنها را کاهش ترس، رو به رو شدن با موردِ ترس است. می دانید بهترین کار برای کسی که از اسب به زمین می افتد، چیست؟ این که بی درنگ سوار بر اسب بشود. هر چه بیشتر صبر کند، ترسش بیشتر می شود. این نکته برای کودکان هراسان نیز صدق می کند. اطمینان خاطر دادن، تشخیص اینکه چه چیزی موجب ترس شده است، شیوه های سازگاری و سایر فوت و فن های ذهنی تا حدودی موثرند، اما فقط رو به رو شدن با ترس است که می تواند ترس کودک را کم کند. رویارویی با مورد ترس، به روندی منجر می شود که حساسیت زدایی نام دارد. اولین بار که فرزندتان با وضعیت ترسناکی رو به رو می شود، نتیجه آن، واکنش شدید جنگ یا گریز همراه با احساس اضطراب شدید خواهد بود. اما اگر کودکی که ترسیده است، در وضعیت ترسناک باقی بماند تا واکنش جنگ یا گریز در او فروکش کند، دفعه بعد که باز با همان وضعیت رو به رو می شود، واکنش او شدت کمتری خواهد داشت. قرار گرفتن در همان وضعیت برای بار سوم، باز هم اضطراب کمتری ایجاد می کند و به همین ترتیب تا آنکه کودکتان می تواند آن وضعیت ترسناک را پیش پا افتاده به شمار آورد و حتی منکر این شود که زمانی از آن می ترسیده است. برای کمک کردن به کودکان که بتوانند با شرایط ترسناک رو به رو شوند بهتر است به آنها بگوییم حتما ترسناک به نظر می رسه، اما می دونم که می تونی این کار را بکنی. در این عبارت علاوه بر این که عواطف کودک مورد توجه قرار گرفته است ، پدر یا مادر نشان می دهد که به توانایی های کودک اطمینان دارد. در نتیجه کودک احساس می کند او را درک می کنند و در ضمن، آماده می شود تا با مشکل رو به رو گردد.