بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات عصبی است که از دوران کودکی شروع می شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. فرد بیش فعال نمی تواند از فکر یا رفتارش که در زمان و مکان نامناسب ایجاد می شود، خودداری کند. این امر باعث می شود این کودکان بیشتر تنبیه، سرزنش و یا طرد شوند و در نتیجه اعتماد به نفس آنها کاهش یابد و احتمال بروز اضطراب، افسردگی، پرخاشگری و سایر مشکلات رفتاری در آنها افزایش یابد. محققان دو روش درمانی (بازی درمانی و قصه گویی) به صورت ترکیبی برای کمک به این کودکان پیشنهاد می دهند. مثلا برای افزایش تمرکز در این کودکان بازی ها و قصه های زیر بصورت ترکیبی می توان استفاده نمود. بازی پرتاب توپ در حلقه همراه با قصه مامان من کجاست یا بازی تعادلی لی لی با قصه پرنده مهربان و یا بازی پرتاپ توپ در حلقه با قصه چه کسی تکالیف علی را انجام داد. برای تنظیم هیجان در کودکان بیش فعال می توان بازی هنر خط خطی کردن، با قصه بچه غول؛ یا بازی بادکنک خشم با قصه چشمه سحرآمیز؛ و یا بازی گروب راه رفتن و قصه سه ماهی را انجام داد. فرصت بازی و ایفای نقش در بازی درمانی این امکان را فراهم می آورد تا کودک با آزادی عمل در نحوه اجرای بازی از یک سو احساسات و عواطف خود را تخلیه نمایند و از سوی دیگر احساس تسلط بیشتری بر محیط پیرامون خود داشته باشند که این امر به نوبه خود به کنترل هیجان آنها کمک می کند؛ به عبارت دیگر می توان گفت بازی فعالیتی انتخابی و داوطلبانه است که کودک از طریق بازی خیلی چیزها را می آموزد، به مکاشفه می پردازد، کنجکاوی اش را ارضا می کند، میل به برتری جویی را بروز می دهد، عواطف و هیجانات خود را به طور بی خطر و بی ضرر آشکار می سازد به تعادل روانی می رسد، ناراحتی ها و نگرانی های خود را بیان می کند. بنابراین می توان انتظار داشت که در بازی درمانی کودک به مهارت تنظیم هیجان دست می یابد. بازی درمانی به کودکان آموزش می دهد که حالات ذهنی افراد با یکدیگر متفاوت است و هر رفتاری باعث احساسات متفاوت در افراد متفاوت می شود و در نتیجه باعث بالا رفتن انگیزه کودک در انجام رفتارهای متناسب با موقعیت و شرایط و افزایش مهارت های درک هیجانی او می شود. از سویی می توان گفت که قصه گویی پلی است میان کودک و دنیای اطراف که مستقیما در تخیل کودک تأثیر می گذارد و به تخیلات کودکانه جهت می دهد و فرایندهای رشد هیجانی و شناختی او را تسهیل می کند و به او دیدگاه نو و خلاقی به سوی دیگران و روابط بین فردی ارائه می دهد. به همین دلیل است که کودکانی که تحت تأثیر قصه گویی هستند، یاد می گیرند که چگونه عواطف و هیجانات خود را ابراز کنند و چگونه از عواطف دیگران بهره مند شوند.