رایج ترین صورت زوال عقل، بیماری آلزایمر است. آلزایمر زوال حافظه و تفکر است که به تدریج بر خودکفایتی در فعالیت های روزانه تاثیر می گذارد. حافظه و همه قسمت های آن تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرد و اختلال در حافظه با اختلال در رفتار و تفکر پیوند دارد. بیماری آلزایمر را می توان یک نوع اختلال در عملکرد مغز دانست که با اختلال در رفتار و تفکر پیوند دارد. بیماری آلزایمر را می توان یک نوع اختلال در عملکرد مغز دانست که با گذشت زمان بر عملکرد ذهنی، حافظه، استدلال، تفکر، زبان و قضاوت فرد بیمار تاثیر می گذارد. این بیماری با کوچک کردن قشر مغز به تدریج سبب ایجاد مشکلات زبانی و شناختی به طور کلی می گردد. آلزایمر بیماری تحلیل برنده اصلی مغز است که علت آن ناشناخته است و مختصه های عصبی- آسیب شناختی و عصبی- شیمیایی دارد. این بیماری به سه مرحله اصلی دسته بندی می شود: مرحله آغازین (ملایم)، که در جریان آن تظاهرات این بیماری با زوال حافظه کوتاه مدت و میان مدت خود را نشان می دهد؛ مرحله میانی ( متوسط) که ویژگی آن، فقدان حافظه و بدتر شدن مهارت های گفتاری فرد است؛ و در مرحله پایانی (شدید) فرد دچار مشکلاتی در غذا خوردن، راه رفتن، یا تشخیص بستگان و دوستان می شود. نقص هاي زباني معمولاً يكي از نخستين نشانه هاي شناختيِ آغاز بيماري آلزايمر است . بـه ويـژه اين نشانه ها شامل مشكلاتي در فهمِ معناي واژه ها، يافتنِ واژه هاي مناسب، ناميـدن، و درك واژه هـا ناشي از تقليل جنبه هـاي اجتمـاعيِ زبـان هـستند. در نتيجـه، فـرد در موقعيـت هـاي اجتمـاعي بـراي برقراري ارتباط دچار مشكل مي شود. اين مطلب به اين معناست كه بيمار مبتلا به آلزايمـر در زمـان نامناسب خيلي زياد، يا خيلي بلند صحبت مي كند، يك مطلب را بارها تكرار مي كند، يا بـه سـادگي موضوع گفتگو را رها مي كند.