متاورس یا جهان سه بعدی مجازی اصطلاحی است که ابتدا در سال ۱۹۹۲ میلادی در رمان سقوط برف از نیل استفنسون به کار برده شد. اگرچه پیش تر این مفهوم از اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی در دیگر آثار ادبی مطرح شده بود. این مفهوم بعدتر در بازی های رایانه ای در دهه های بعدی گسترش یافت و در اواسط دهه ۲۰۱۰ میلادی با بازی زندگی دوم که تجربه زیست در واقعیت مجازی را برای افراد به صورت محدود ایجاد کرد وارد مرحله جدیدی شد. اکنون پس از چند دهـه از طـرح ایـن فضـا در روایـات متنـی و رسـانه های تصویـری بـا پیش نمایشـی کـه در مـارک زاکربـرگ خالق فیسبـوک در ۲۸ اکتبر ۲۰۲۱ از آینده این فضا به دست داد، توجه عمومی به ایـن مفهـوم به طور فزاینده جلب شـد. متاورس شـکلی از جهـان مجـازی و فرضیه ای از نسـل آینـدۀ اینترنت است که تجربه سه بعدی فضای مجازی را برای کاربران فراهم می آورد. این فضای سه بعدی مجازی مخاطبین را از طریق واسـطه هایی چـون هدسـت های واقعیـت مجـازی، عینک هـای واقعیت افزوده و غیره که آنها با آواتارهایشان در جهان مجازی که بدن های مجازی آنها در آن جهان است ارتباط می دهد. و امـکان تجربـة دقیق تـر ایـن فضـا را برای افـراد ممکن می سـازد لازم بـه ذکـر اسـت توسـعة همزمـان تکنولوژی هـای واسـط برای ادراک بدن منـد فضـای مجازی در پی آن هسـتند که شبیه سـازی دیگـر حـواس انسـان چون لامسـه، بویایـی و... را در فضای مجازی ممکـن کننـد تـا ادراک ایـن فضـا فراتـر از موضوعـی عینـی، تجربه ای فضامند باشد، به عبارتی این دنیاهای مجازی از طریق آواتار امکان گذر کاربر از محدودیت های جسمی بدن وی تا اندازه ای ممکن خواهد کرد. از سویی از آنجایی که به نظـر می رسـد که متـاورس همزمـان به دنبـال بازسـازی جهان است، امکان عبور از حدود جغرافیایی را نیز به دست خواهد داد. اما آنچه قابل توجه است، آن است که از آنجایـی کـه متـاورس به عنـوان رسـانه ای نویـن ما به ازایی از جهـان واقـع را بـه دسـت خواهـد داد، به نظر می رسـد کـه نه تنها درک مـا از فضـا و زمـان را متحـول خواهـد نمـود بلکـه تجربیات رویدادهـا، سـازماندهی ها و تعاملاتـی کـه افـراد در فضـای مجازی صـورت داده انـد بر جامعـة موجـود در واقعیت اثر خواهد گذاشـت. بنابراین مخاطبان تصویری که رسـانه از جهـان ارائه می دهد را به عنـوان آگاهـی از جهـان پیرامـون می پذیرنـد، متـاورس بـا اسـتفاده از امکانـات گسـترده ای که در شبیه سـازی امـر واقع دارد احتمالا قـادر اسـت داده هـای قابل باورتـری از جهان بـه مخاطب ارائه نماید و نتیجا به اثر عمیق تری بر تفسیر از جهان واقع منجر شود.