کودکان همیشه به بازی ها و فعالیت های حرکتی علاقه مند هستند و اگر بتوان لذت حاصل از بازی را با درس ریاضی پیوند داد، نگرش مثبت و همچنین بهره وری بیشتر نسبت به درس ریاضی در دانش آموزان ایجاد می شود.  در واقع تلفیق آموزش دروس با بازی می تواند در دوره ابتدایی به رشد مهارت های فکری کمک بسزایی کند و با ایجاد نگرش مثبت، پیشرفت درسی برای دستیابی به ثبات آموزشی و کسب مفاهیم درس ریاضی ایجاد کند و یادگیری بیشتری نسبت به آموزش معمول وجود خواهد داشت. تلفیق بازی و ریاضی، احساسات مثبت تری برای دانش آموزان به وجود می آورد و باعث افزایش اعتماد به نفس و ایجاد لذت در آموختن ریاضی و همچنینن همکاری رضایت بخش بین والدین و فرزندان می شود. رخوت و کسالتی که در کلاس های درسی سنتی وجود دارد، در کلاس های دارای آموزش بازی محور دیده نمی شود، دانش آموزان فعال تر هستند و روند یاددهی و یادگیری سرعت بیشتری دارد. تحقیقات نشان داده است که بازی های غیردیجیتالی نسبت به بازی دیجیتالی در کودکان سوم دبستان اثرگذارتر است. دلیل این امر شاید این باشد که دانش آموزان سوم دبستان به بازی های یدی و دست ورزی راغب تر هستند و نیاز به زیرساخت های فنی ندارد و ین امر با شرایط اکثر مدارس کشور سازگارتر بوده و از طرفی معلم در روش بازی غیردیجیتال تسلط بیشتری بر فعالیت دانش آموزان دارد و می تواند بسته به موقعیت و بازخوردی که از دانش آموز می گیرد راهنمایی مناسبی را به دانش آموز ارائه دهد و استراتژی کلاس را بسته به موقعیت تغییر دهد. فرایند آموزش در روش آموزش مبتنی بر بازی غیردیجیتال، به فرایندی دانش آموز محور با نقش فعال دانش آموز و نظارت معلم تبدیل خواهد شد و این همان فرایند مطلوبی است که متخصصین حوزه آموزش و یادگیری به دنبال آن هستند.