تربیت جنسی کودکان از دغدغه های اصلی و مهم والدین و مربیان است. رفتار اشتباه مربیان و والدین در این زمینه، پیامدهای جبران ناپذیری را بر روح و ذهن کودکان باقی می گذارد به گونه ای که آثار آن در سنین نوجوانی و بزرگسالی بر زندگی و روند فعالیت و تشکیل خانواده اثر گذار است. چنانچه تربیت جنسی مورد غفلت قرار گیرد، احتمالا هویت جنسی کودک دچار مشکل شده و اختلال های شایع جنسی افراد را تهدید خواهد کرد. در چنین شرایطی ممکن است ذهنیت فرد از جنسیت خویش یا اندام جنسی او در زمان تولد متفاوت شود. با توجه به این که سلامت جنسی یکی از ارکان سلامت روانی افراد است، در صورت بروز اختلال، دیگر جنبه های زندگی روانی و ارتباطی را نیز تحت تاثیر قرار داده و آنها را دچار مشکل کند. شکل گیری هویت جنسی، فرایند طولانی و گسترده ای است که در طی دوران زندگی و حتی تا دوران میان سالی در حال تحول است ولی اطلاعات فرد به خصوص در دوره نوجوانی و قبل از نوجوانی بر سرعت و کیفیت این شکل گیری بسیار موثر است و آموزش های غیرمستقیم و مستقیم نقشی اساسی در شکل گیری هویت جنسی دارد. عدم توجه به توسعه هویت جنسی با استفاده از آموزش مستقیم باعث خسارت هایی در سطح تعاملات اجتماعی و به ویژه در کودکان و نوجوانان می شود. همچنین  آموزش تربیت جنسی صحیح، مستمر و متناسب با سن، موجب می شود افراد با تفاوت های فیزیولوژیکی و شخصیتی هر دو آگاه شده، با عضوهای مختلف بدن آشنا شوند و اندام های خصوصی بدن را همراه با نام صحیح آنها یاد بگیرند. پاسخ به کنجکاوی کودکان در مورد موضوعاتی مانند تفاوت های دو جنس، چگونگی پیدایش خودشان و غیره از مسیر تربیت جنسی امکان پذیر است. ناآگاهی و ناتوانی دریافتن پاسخ به سوالات باعث می شود تا آنها در زمینه مسائل جنسی دچار سردرگمی شده و یا از منابع نادرست به جمع آوری اطلاعات بپردازند. لذا تربیت جنسی شیوه پیشگیرانه ای است که برای ایمن نگه داشتن کودک مطرح می شود. تحقیقات نشان داده است که آموزش عاملی موثر در شکل گیری دانش جنسی و هویت جنسی کودکان است که با افزایش شناخت والدین از نوجوانان به بهبود روابط و افزایش سلامت جسمی و روانی آنان کمک می کند.