از تأثیراتی که تکنولوژی بلاکچین بر بازار هنر می گذارد این است که امکان حذف اشخاص ثالث را در فرایند خرید و فروش برای هنرمندان و مجموعه داران فراهم می کند و می تواند نیاز آنها را به نهادهای رسمی هنر به عنوان واسطه حذف کند. از آنجا که اغلب، نهادهای هنری برجسته و هنرمندان سرشناس با یکدیگر معامله می کنند، این شیوۀ دیجیتالی ارائه و توزیع آثار هنری، می تواند در ورود هنرمندان گمنام به بازار هنر مؤثر باشد. پلتفرم های موجود در فضای مجازی قابلیت دسترسی گسترده و جهانی دارند و قراردادهای خرید و فروش، شفاف و قابل پیگیری هستند از این رو می توانند جهت حفظ حقوق هنرمندان در بازارهای ثانویه و اطمینان از صحت و اصالت قرارداد برای طرفین معاملات، کارایی داشته باشند. با این حال مبالغ بالای  خرید و فروش آثار کریپتو و راهیابی به مشهورترین حراجی ها همچنان نشان از تسلط سرمایه و نهادهای رسمی بر هنر دارد. آنچه امروزه تکنولوژی بلاکچین برای هنر فراهم کرده این است که از طریق منضم کردن یک توکن غیر قابل معاوضه به اثر هنری، به عنوان یک دارایی دیجیتال، نوعی یگانگی بر ساختۀ دیجیتالی را به وسیلۀ یک امر قراردادی به اثر اصلی نسبت می دهد. به شکلی که هم مانند یک شاهکار هنری کلاسیک از بی همتا بودنش بهره می برد و هم از تکثیر هر چه بیشتر خود اثر،  جهت افزایش شهرت و اعتبار سود می برد. به بیان دیگر فناوری در این حرکت جدید هنری، امکان جمع شدن دو هدف را فراهم می کند: با توکن سازی کردن یک نسخۀ کپی از اثر به آن اصالت و یگانگی می بخشد تا ارزش مادی این توکن جایگزین ناپذیر را افزایش دهد و با استمرار امکان مشاهده و تکثیر کپی های بیشمار برای همگان، از باز تولید اثر هنری نیز، برای برجسته کردن یگانگی توکن متصل به اثر و در نتیجه ازدیاد مضاعف قیمت آن بهره می برد.