هولوگرام بـر نـوعي سيـستم يادگيرنـده دلالـت دارد كـه رفتارهاي يك سيستم مبدا را در همة خرده سيستم هاي خود شبيه سازي مي كند؛ به طوري كه هرقطعة جدا شده از سيستم بتواند همة ويژگي هاي سيستم را بازنمايي كند و بازسازي دقيق و حتي بازآفريني سيستم را ميسر سازد. ايده ارتش هولوگرافيك، علاوه بـر دارا بودن اكثرويژگي هاي جنگ مردمي، از ويژگي خاصي بهره منـد اسـت كـه آن را بـه مفهوم هولوگرام شبيه مي سازد. چنین به نظر می رسد که کاربرد اصطلاح جنگ مردمی در زمان پیدایش ارتش های توده ای در دوران ناپلئون متداول شد. اما امروزه در ادبیات مطالعات نظامی، این مفهوم یادآور ایده مائو تسه تونگ، مبنی بر بسیج دهقانان، جا به جایی جنگ از شهرها به روستاها و حفظ نیروهای خودی از طریق حرکت و عقب نشینی است. همین راهبرد بود که منجر به پیروزی کمونیست های چینی بر ملی گرایان و پیدایش جمهوری خلق چین شد. شايد مهمترين مزيت پيگيري خط مشي توسعه ارتش هولوگرافيك، تحقـق قـدرت دفـاع در بافت اجتماعي باشد. دفاع در بافت جامعه و آمـادگي نيروهـاي مردمـي بـه ايـن معنـي است كه براي تصرّف كشور، به هيچ وجه انهدام مراكز نظامي و راهبردي توسط موشك و نيروي هوايي كافي نيست، بلكه براي ورود به خاك كشور و تسلّط بر آن، بايـد كوچـه به كوچه و خانه به خانه پيشروي كرد. مزيت ديگر ارتش هولوگرافيك، قابليت آن به مثابة يـك عامـل بازدارنـدة راهبـردي است. ميزان بازدارندگي اين عامـل بـا بازدارنـدگي ناشـي از قـدرت تـسليحاتي نيروهـاي نظامي، قابل مقايسه نيست و به مراتب بيشتراسـت؛ زيـرا كمتـرمتجـاوزي تـوان پرداخـت هزينه هاي اشغال خانه به خانة يك كشور را دارد. ارتش هولوگرافيك، ارتشي خود سازمان دهنده و خودزاست؛ ارتـشي كـه خـود را توسعه مي دهد و دائماً از حوادث مـي آمـوزد و راهبـرد هـاي دفـاعي خـود را بـه صـورت يادگيرنده بهبود مي بخشد و البته در صورت لزوم، كل جامعه را درگيرمي سازد.