بيش فعالي، اختلالي است كه بيشتر وقت ها در اثر كمبود توجه در كودكان به وجود مي آيد. اين نوع سندرم، بيشتر در پسران ديده شده و از ۳ سالگي شروع مي شود اما تشخيص جدي آن از زماني است كه کودک به محيط مدرسه پا مي گذارد و مي توان رفتار او را در كلاس درس، مورد بررسي قرارداد. اين گونه رفتارهاي بيش فعالانه به طور معمول با عدم تمركز همراه است و نشانه هايی دارد كه مهمترين آنها به شرح زير می باشد.
● ناتواني از يك جا نشستن و بي قراري در لحظه هايي كه بايد آرام بنشيند
● قطع پي درپي گفت و گو و مكالمه بزرگترها
● انجام رفتارها و اعمالي كه به آنها كارهاي نسنجيده مي گوييم
● پاسخ دادن به سؤال، پيش از آن كه جمله سؤال‌كننده به پايان برسد
● بي صبري و بي تحملي شديد به نحوي كه هر آنچه طلب كرد، بايد در همان لحظه نيز آن را دريافت كند
● ناتواني در پيگيري مطلب ها به نحوي كه بيشتر كارها را در ميانه رها مي‌كند
● بي توجهي به نتيجه عملي كه از او سرمي زند
● ناتواني در كنترل احساس ها، فکرها و کارها
● پرحرفي به خصوص در كلاس درس
● مدام در حال حركت و جنب و جوش بودن
● بي صبري و نداشتن تحمل براي ايستادن در صف و رعايت نوبت
● عصبي و حساس بودن و مرتب پايين و بالا پريدن
● هل دادن بقيه کودکان هنگامي كه قرار است در صف و با آرامش بایستد
● برهم زدن بازي بقيه هم‌كلاسي ها و دخالت بي مورد در كار آنان
● انجام تكليف هاي مدرسه بدون توجه و دقت لازم
● قاپيدن وسايل و اسباب بازي هاي کودکان ديگر
● بي توجهي به قوانين و مقررات وضع شده در كلاس يا مدرسه
● نداشتن مهارت هاي لازم در برقراري ارتباط هاي اجتماعي با ديگران
● گم كردن وسايل شخصي بر اثر بي مبالاتي و بي دقتي
● از اين شاخه به آن شاخه پريدن در زماني كه بايد توجه خود را بر موضوعي متمركز كند و يا درباره آن موضوع به دقت صحبت كند.
براي تشخيص اين بيماري، انجام آزمايش هاي پزشكي از نوع بينايي و شنوايي سنجي، آزمايش خون و بررسي مسائل ارثي و تاريخچه زندگي پدر و مادر، نوع زايمان و تولد او، ضربه هاي احتمالي مغزي، جراحي و بيهوشي در زمان کودکي و... بايد انجام شود. نمره هاي مدرسه او از ديگر نشانه هایی است كه به طور حتم بايد بررسي شود. درضمن، فراموش نكنيد كه رفتار پدر و مادران و انتظارهاي بي جاي آنان از كودك و دادن لقب ها و صفت هايي مانند تنبل، بي عرضه و... مي تواند از عامل های به وجود آورنده اين خصيصه در كودكان باشد. امروزه اين اختلال بعد از آزمايش از سوي روان پزشكان، قابل معالجه است.
